2022 atlantische oversteek Las Palmas-Martinique
Di 29 nov. De eerste kennismaking met Victoria is overweldigend.
Vandaag om 10u komt in Harlingen de bemanning van de Victoria voor het eerst bij elkaar. Een spannend moment. Sommigen kennen elkaar al of zeilden al samen. Wij willen dus de oceaan over. Negen man in totaal. Drie of vier weken op een bootje. Hoewel, Victoria is echt wel een schip. Wij, dat zijn zijn Casper, Sander, Martin, Kees, Alexander, Niels, Joost (co), Hans (schipper) en ik, Erik.
Een bont gezelschap, al zijn we allemaal mannen van een bepaalde leeftijd, behalve de co en de schipper. Hij is de benjamin. In het voorstelrondje schetsen we ons eigen karakter en wat we hopen te vinden op deze reis. We lachen wat af en ik krijg er een goed gevoel bij. Hans vertelt in het algemeen over de oversteek, het seizoen, de passaat, het zuinig doen met drinkwater, over de stroomgenerator die een uur per dag zal draaien, over handige kleding en dat we vooral een hoed met brede rand op moeten zetten. We melden onze fysieke beperkingen, want iedereen heeft wel wat. Een woordje over het leerklimaat: er zijn drie gouden regels: we schreeuwen niet (want wie schreeuwt is de controle kwijt en dat kan niet); we helpen een ander niet (tenzij die daarom vraagt), want dan steel je iemands leermoment; we vragen om hulp als dat nodig is. Een mooie insteek, vind ik. Ook voor de rest van het leven.
Dan mag ieder zijn eigen leerdoelen opsommen, wat tot dit lijstje leidt: een fijne vakantie hebben, de groepsdynamiek doorgronden, het leren trimmen van zeilen, het leren astronavigeren en werken met de sextant, het manoeuvreren met een groot schip (de schipper doet wel alle haven-bewegingen), het koken voor grote groepen, het vissen en het bakken van brood. Dan de communicatie met de wal. Die zal eenzijdig zijn: er gaat elke twee dagen een kort logboekje van het schip naar kantoor per satelliet. Op de boot komen géén berichten aan van de wal. Dit om te voorkomen dat er een nare situatie ontstaat als iemand slecht nieuws zou krijgen, waar hij vervolgens niets mee kan. Dan de groepsindeling voor de belangrijkste voorbereidingstaken. We geven onze voorkeuren op worden dan ingedeeld voor de boodschappen, het vissen, het broodbakken en het maken van een wachtschema.
Om 13u zijn we door de stof heen en gaat de groep uit elkaar. Ik ben blij en tevreden met vandaag, al zie ik enigszins op tegen de stoet aan winkelwagens die we naar de boot moeten zien te krijgen, en wat daarin moet, te zijner tijd. In de weken die volgen is veel overleg. Het valt nog niet mee om voor negen hongerige mannen een maand eten bij elkaar te verzinnen, vooral door alle beperkingen in vries- en koelruimte waar we geen goed zicht op hebben. De hoeveelheden zijn abstract als je gewend bent om voor twee personen te koken, of voor vier, en als de supermarkt om de hoek is. Het zal improviseren worden op het laatste moment.
Di 29 nov. De eerste kennismaking met Victoria is overweldigend. Wat een schip! Lang, breed, ruim en met een sportief flush dek. De wind zal gelukkig merendeel van achteren komen deze reis. Er komt toch wind? We zitten met z’n allen in de kuip en bespreken alles wat we nog moeten doen voor vertrek: wat reparatiewerk, de veiligheidsregels, wat waar zit aan boord en wie met wie een hut gaat delen. Maar vooral: de bevoorrading. Ik heb vaker boodschappen gedaan voor een zeiltochtje, maar dit is van een andere orde, dat blijkt al snel. De ingrediënten voor wat we willen koken zijn er vaak niet, of anders, en er is ter plekke improvisatie vereist, en stalen zenuwen, om alles geregeld te krijgen. Het busje van de Hiperdyno is kind aan huis bij onze steiger en vaak rijden we met de taxi heen en weer. Iedereen lijkt het eens: dit zijn de zwaarste dagen van de oversteek. Maar zowel dinsdag-, woensdag-, als donderdagavond is er ontspanning bij het etentje uit, als het hart gelucht kan worden en we weer kunnen lachen. Overdag wordt trouwens ook veel gelachen hoor, maar het is vooral spannend. Als donderdag het laatste bestelbusje is geleegd en honderden liters water zijn gestouwd, en koffie, en meel, en soep, en wat niet al, is iedereen opgelucht. De boot ligt centimeters dieper, en honger zullen we niet krijgen. Vrijdagochtend vroeg zullen we starten. Het weerbeeld is niet eenduidig, het hoog boven de Azoren is verstoord en daar zullen we last van krijgen. Maar we gáán! Het kriebelt en iedereen heeft er zin in. We zijn in een paar dagen tot een fijne groep gegroeid en dat kan alleen maar beter worden.
Erik d'Ailly
2 december ’22 Vandaag om 11:30
Vertrokken uit de haven van Las Palmas, ietsje later dan gepland vanwege de uitgebreide safety breefing van Hans , onze schipper (en de laatste douches, heerlijk warm en zoet water). Het reddingsvest wat we verplicht moeten dragen aan dek heeft een eigen AIS baken dat geactiveerd wordt als het opgeblazen wordt. Dat gebeurt als het je in het water valt. Het AIS signaal geeft de positie van de drenkeling. Ook hebben we de MOB procedure doorgenomen (man-overboord) en de werking van de reddingsvlotten. Na de briefing motor aan, trossen los en we zijn onderweg!
Buiten de haven hijsen we de zeilen, dat is op deze grote boot wel een klus op zich dat we allemaal goed moeten leren en wat zeer gecoordineerd moet gebeuren. Hans leert ons hoe het grootzeil en de fok met behulp van het hydraulische systeem gehesen worden. De zeilen op de Swan zijn te groot om dat met de hand te doen. Al snel werden we vergezeld van een groep dolfijnen die vrolijk rondom de boot spartelden. Wat een prachtige en snelle dieren. Het waaide een goede windkracht 3/4, mooi zonnetje en een behoorlijke oceaan deining. Grote rollers die onder de boot doorrollen.
Na het middag eten, aardappelpuree met gehakt en broccoli, gemaakt door Alexander in een slingerende en stuiterende boot hebben we het wachtschema doorgenomen voor onze reis. Het is een schema van meestal 3 uur op 3 uur af. We hebben dus allemaal per dag om de drie uur dekdienst, elk uur komt er iemand bij en gaat er iemand af. Er zijn minimaal 3 personen nodig om deze boot goed te zeilen, waarbij momenteel ook Hans of co-schipper Joost aanwezig zijn bij toerbeurt tot we goed ingeslingerd zijn en helemaal vertrouwd zijn met het reilen en zeilen van onze Victoria. Daarnaast is er per dag ook 1 persoon aangewezen die zorgt voor het eten en de schoonmaak, de z.g. “domestic services manager” ofwel de kombuisdienst. Dit is een behoorlijk intensieve dienst, Alexander beet de spits af en het is een uitdaging om in een slingerend en stampend schip in een goede smakelijke maaltijd voor negen kritische bemanningsleden neer te zetten. We zijn er redelijk aan gewend al nu.
De goede voorbereiding in Nederland door de focus teams Boodschappen en recepten (Alexander en Erik) , Broodbakken (Niels en Martin) , Vissen (Sander en Kees) , Wachtlopen (Alexander en Casper) betaalt zich terug.
Verder de dag gebruikt om de boot beter te leren kennen, de running backstays en de hydraulische systemen. De hengel ook nog even uit geprobeerd met een kunst inktvis om een dorade te vangen, nog niet gelukt, waarschijnlijk omdat we iets te hard varen (8 -9 knopen). Tegen de avond viel de wind weg in de schaduw van het eiland, paar uur motor aangezet. Even de koers verlegd voor een militair oefen terrein. Van 11 tot 3 uur ‘s nachts gedurende de wacht van Sander, Niels en Casper mooie wind gehad 10-15 knopen met behoorlijke deining die het schip goed oppakt en een schitterende reflectie van maanlicht op de oceaan, daarom doen we dit: onvergetelijke ervaring. Soms ruimt de wind en zit je op het voordek te werken om de bulletalie aan de giek vast te zetten. Slapen na je wacht gaat steeds makkelijker, we beginnen al wat te wennen aan het ritme van een varende ocean crew van 9 mannen.
3/12: positie is 27*05N 017*00W.
Het weer startte deze dag met regen en wat wind in de ochtend, maar al snel besloten we om de motor bij te zetten. We zagen deze middag ook ‘iets’ groots in het water, waarschijnlijk een walvis en een school bruinvissen (volgens Sander, Orka’s volgens Niels). Tijdens onze dagelijkse evaluatie en gemoedstoestand peiling (alle lichten nog op groen?) na de lunch (spaghetti met champignons en kip van kombuis manager van de dag (Sander) hebben we het verdere reisplan besproken. De laatste weerberichten gaven aan dat een westelijke koers op dit moment de beste optie is, koers 270. Later zullen we een slag meer zuidwestelijk maken. Boot goed, crew goed, weer iets minder. Tot nu 150 nm afgelegd in grofweg WZW richting. Al relatief veel gemotord, dat wordt hopelijk beter. Start was qua zeilen erg goed. Sinds gisteravond af en toe een periode met wind, gaat vaak gepaard met buien. Proberen de koers 240 graden vol te houden. Zeilen net weer gestreken.
Zondag 4 December 12:10 Positie 27*05’.330 Noorderbreedte en 017*00’.660 Westerlengte.
Ik had de vroege wacht van 00:00 tot 03:00 samen met Casper, Alexander en Hans. Voor het grootste gedeelte weer op de motor. Rond 2:00 trok de wind wat aan en kregen we les over zeiltrim , hoe de zeilen te zetten bij weinig en veel wind. Dat laatste konden we meteen in de praktijk brengen doordat een buienfront over ons heen trok, niet veel regen maar wel een wind shift en een behoorlijke toename van de wind. De rolfok ingedraaid ter preventie en standby om eventuele verdere acties te ondernemen . Daarna het grootzeil middels de overloop ‘open’ gezet om wind te lozen. De bui trok weg na zo’n 20 minuten ongeveer. Ik vond het behoorlijk spannend omdat je niet van te voren kunt zien hoeveel wind er in zo’n bui zit. Mooi detail was dat we ook een maanlicht ‘regenboog’ zagen. Na een uur of 2 geslapen te hebben liep ik de wacht van 0600 tot 0900 met Martin , Alexander en Joost. We hebben nog steeds de motor aan , varen koers 240 ongeveer om zo snel mogelijk weer bij meer windrijke zeeen te komen. De zonsopgang was magistraal , geen land te bekennen rondom ons aan de horizon lage druk systemen en door de zon en regenbuien mooie regenbogen. Nu zien we ook de echte oceaandeining van ca 5 meter , soort van bergen die rustig onder ons door gaan.
Persoonlijke noot. Als ik aan thuis denk kan ik wel emotioneel worden. Zeker als ik aan sinterklaas en kerstmis denk. Maar aan de andere kant, dan heb ik zo 2 cadeau’s als ik thuis kom. Als groep hebben we het getroffen denk ik, sfeer is goed, wordt veel gelachen en leren elkaar in heel korte tijd steeds beter kennen. Ook besef je hier ook wat een ontzettend klein stipje we zijn in de enorme wijdsheid van de oceaan en hoe we als mensheid effect hebben op weersystemen die al eeuwen lang eenzelfde verloop hadden maar nu toch echt aan het veranderen zijn. Waar blijft de oostpassaat?
Geschreven door Sander
Zondag 4 december einde dag Postitie 26*29N 019*06W
2 dagen nu onderweg Inmiddels wat wind gevonden. Zie ten zuiden van de Canarische eilanden een groot gat zonder wind. Die strekt zich uit richting zuidwesten en wordt breder.
Maandag 5 december
In de nacht hebben we goede wind en doen 8 a 11 knopen aan snelheid! Maar rond 6 en valt de wind weg, en moet helaas de motor weer aan… In de middag blijkt er na twijfels toch een vis aan de lijn te zitten, een dorade! Omdat hij er al enige tijd aan hing was de lijn verstrikt, dus dat deel knipten we weg. De dorade smaakte heerlijk, dankje dorade en sorry … We motoren verder zuidelijk richting Kaapverden, met de bedoeling om door de windstilte te komen. In de avond haalt Joost pepernoten tevoorschijn en vertellen enkelen hoe ze hun sinterklaas normaal beleven.
Dinsdag 6 december 12:00 boordtijd positie 22*06’.000N 020*04’.800W
We motoren verder, er is wel iets wind uit het zuiden, maar dit is te weinig… De wind is al aan het krimpen, hopelijk is dat een voorbode van de zo gewenste passaatwind die zich lijkt te gaan ontwikkelen. Spannend!
Geschreven door Casper.
Donderdag 8 december Door Niels; 18*51N 021*00W
Sinds Woensdagnacht varen we in een gebied met weinig wind, ongeveer op de noord/zuid grens van Western Sahara en Mauritania (170nm uit de kust) is de motor uitgevallen die we aan hadden gezet om door het gebied van ongeveer 200nm te motoren. De zeilen weer gehesen en met het beetje wind wat er was langzaam naar het zuid/westen gezeild. Het lijkt er op dat we langzaam in het gebied komen waar de passaatwinden waaien en iedereen ziet er naar uit dat de Victoria deze gaat oppakken, we hebben op stukken eerder in de reis gezien dat ze echt wil gaan als er wind is. We zijn nu 160 nm ten noord/westen van Santa Maria (Cape Verde islands), de zon schijnt en het wordt steeds warmer. Vannacht zaten we met zijn tweeën achter in de cockpit toen er een vliegende vis bovenop me sprong, na van de schrik te zijn bekomen hadden we weer wat om te lachen, er wordt een hoop gelachen. Hans (de Captain) heeft alle filters van de motor vervangen en is nog wat leidingen aan het schoonmaken, ik vermoed dat hij de motor wel aan de praat krijgt, mocht dat niet het geval zijn dan komt dat wel in Martinique. We zien af en toe vrachtschepen op de plotter en vannacht eentje van Brazilië naar Rusland, wat zit er allemaal in? Het volkoren brood wat ik dagelijks bak is goed aangeslagen, niet zelden zie je tijdens de wisseling van de wacht iemand met een boterham met pindakaas lopen. De dagelijkse soep slaat niet bij iedereen even goed aan en dus hebben we ook alternatieven. Met het volkoren broodmeel, wat eieren en bakpoeder hebben we pannenkoeken “in elkaar geflanst”, wat kan er nou fout gaan? Met wat appels, siroop en een spuitbus slagroom was het een echt feest, er waren zelfs pannenkoeken met kaas. Hopelijk zijn we bij het volgend bericht hard aan het zeilen. Tot dan!
Donderdag 8 december
In de nacht van woensdag op donderdag zeilen we met een slakkengang op ongeveer 170 mijl langs de kust van Mauritanië. We moeten het nu van de wind hebben! Een port-to- port passage van een vrachtschip die moet uitwijken voor ons en dat ook doet.Het schip passeert op ongeveer 700 meter aan bakboord. De nacht heeft een volle maan met lichte bewolking die een wolkenloze cirkel vormt rondom de maan. Nog nooit gezien. Het is al bijna morgen als Erik en Alexander dolfijnen naast de boot zien. In de middag weet het reparatie- team (Hans, Casper en Cees) de motor weer aan de praat te krijgen. Een verstopte brandstof leiding was de oorzaak. Genua wordt naar binnen gedraaid en op het grootzeil en motor met een snelheid van 7 knopen naar een way-point op ongeveer 140 mijl ten noordoosten van Boavista, een eiland in de Kaap Verden. Daar wordt opnieuw bekeken welke koers de meest kans biedt op het oppakken van de Noordoost Passaat.
Vrijdag 9 december
Aangekomen op het way-point gaan we stuurboord uit, koers 270 West. Met deze koers blijven we ongeveer 140 mijl te noorden van de Kaap Verden. De noordoostelijke wind blijft zwak, de zee heeft een swell van ongeveer een meter, fair weather clouds in lange rijen zo ver het oog reikt. Vliegende vissen duiken op uit de golven, soms belandt er een aan dek. Soms zien we kleine vogels die over de golven scheren. Windkaarten laten zien dat er ten noorden van ons een windloze slurf zit van honderden mijlen lang. Die proberen we te vermijden. Voorbij Santo Antao, het meest westelijk eiland van de Kaap Verden vallen we af naar koers 210 West op weg naar het gebied dat een sterkere Noodoost Passaat heeft. ‘s Nachts sturen op alleen het kompas en de plotter vergt enige oefening. Dat moet als de sterren achter de wolken blijven. De zonsopgangen en ondergangen zijn adembenemend mooi.
Zaterdag 10 december 17:00 uur 18*20 N 025*36 W
De hengel achter de boot heeft beet, een grote mahi-mahi een meter lang die door de vissers van de bemanning (Sander, Kees en Casper) wordt gefileerd en tijdens het warme middageten wordt opgegeten met een risotto gemaakt door Erik. Zeilend schieten we nog niet echt op, een bootsnelheid van 4- 6 knopen De boot kan makkelijk 9-11 knopen halen, maar daar is wel meer wind voor nodig. Koerswijzigingen gaan gepaard met zeilstand wisselingen die in een strak georganiseerde volgorde van stappen worden doorgevoerd. Er wordt niet gegijpt, stormrondjes worden toegepast, dus overstag gaan. Dat vergt indraaien van de genua, aanpassen van de bakstagen, verhangen van de bulletalie, aantrekken van het grootzeil, en tenslotte weer uitdraaien van de genua over de andere boeg.
Alexander
Zondag 11 december. Geschreven door Martin. 16:00 (UTC-1)
Positie 17*22’ N 030*44’ W
Another day, another night, zeilend zoals die gaat, maar nu eindelijk dan toch in de passaat! Nog 1900 NM naar Martinique. Met gemiddeld 7 kn zo’n 15 dagen te gaan. De watermaker doet niet meer mee, maar met een beetje rantsoenering moet het geen probleem zijn. De bemanning ontspant, hoewel nog ver van het doel, gaan de gedachten meer dan hiervoor naar het thuisfront. Er is voor het eerst tijd voor muziek uit de playlist van Kees. Tot 3 uur in de ochtend blaast de wind met 15 tot 20 kn. De snelheid loopt op tot boven de 10 kn. Zo hier en daar kraakt het wachtschema dat iedereen om de 3 uur uit zijn slaap haalt.
Maandag 12 december.
De hengel van Sander gaat weer uit, nu over stuurboord want de wind is gedraaid , daarmee de vlag en die dreigt dan verstrikt te raken in de uitstaande vislijn. We bidden voor een Tonijn. Terwijl Joost en Martin Afwassen, Alexander de boot stuurt, Kees slaapt, Casper een zoutwater bad neemt, Hans de trim controle. .. … ert, Erik een recept voor morgen uitzoekt en Niels zich klaarmaakt om het komende uur het stuur over te nemen, horen we dat Nederland met 4 - 5 verloren heeft van Argentinië. Dat maakt hier echter weinig indruk. Wij houden ons bezig met de wind en het weer. Tijdens de nachtelijke wacht is het erg gezellig. De ene helft praat terwijl de andere helft luistert. Het zal al weer snel dinsdag worden. Koers rond de 270 graden. Nog 2 weken voor een biertje en een frans stokbrood. Ook al zullen we het versgebakken brood van Niels dan ongetwijfeld missen.
Maandag 12 december:
Maandag wasdag. Het mooie weer wordt gebruikt voor douchebeurten aan dek. Putsen, inzepen en opnieuw putsen. Beide kuipen worden gespoeld. Stuurstand en radarkolom worden ontdaan van nachtelijke koffiespatten. De bemanning is paarsgewijs verdeeld over de cabines. Kees en Martin in de voorpiek, Erik en Sander aan stuurboord, Niels en Alexander aan bakboord, Hans, Joost en Casper achterin. Iedere cabine heeft zijn eigen wc en wasruimte, alles op zout water. In elke cabine zijn er twee boven elkaar geplaatste kooien, is er een hangkast en enkele lades voor kleding. De bovenste kooien hebben slingernetten. Werken in de kombuis gaat steeds gemakkelijker. Dat is te merken aan de kwaliteit van de menus. Co-schipper Joost zorgde voor appetizers en een heerlijke vegetarische linzenschotel. Het leven aan boord begint in een passaat-ritme te komen. De constante wind van 13-18 knopen, de koers die al enkele dagen nagenoeg onveranderd is (pal west 270 graden), de zeilstand ook enkele dagen onaangeraakt, zorgen voor rust en regelmaat. Heel anders dan de eerste dagen na vertrek, waarin weer- en windveranderingen tot nachtelijke uitstapjes aan dek noopten om ze zeilstanden bij te stellen. Marifooncontact met een meeligger. Zagen een zeiltje in de verte, maar niet op de plotter, omdat zijn AIS kapot was. Een Belgische familie op weg naar Guadeloupe. Ook daar alles wel aan boord.
Dinsdag 13 december:
Vandaag een schitterende zeildag, zon, wind 4-5 bft, de oceaan diepblauw, een swell van 2- 3 meter en windgolven met schuimkopjes, langgerekte passaat wolken. We doen 7-9 knopen per uur. De boot zeilt als een trein en surft soms op de swell, massa’s wit water opzij duwend. We zitten nu midden op de oceaan ongeveer 1500 mijl ten oosten van Martinique. Verwachten voor de kerst aan te komen. Kok Kees maakte iedereen aan boord gelukkig. Zit ‘s middags een tijd op de preekstoel te genieten van het mooie weer, net als Sander. Niels bakt elke dag twee broden, en heeft voldoende voorraad meegenomen voor een retourtrip. Dat geldt ook voor de voorraden voor de appelmoes-havermout cake van Alexander voor het ontbijt. Eriks inkopen geven richting aan het het middageten.
Sander’s visuitrusting wordt iedere dag uitgerold. Stand: twee vissen binnengehaald en bij een de lijn gebroken. Casper en Martin duiken overal op waar hulp nodig is. Afgelopen nacht was de sterrenhemel meestal goed te zien, hoewel het leek alsof er een vochtsluier over de oceaan was getrokken wat het zicht minder scherp maakte. De nacht is echt pikzwart als de maan er niet is en de sterren schuilgaan achter een gesloten wolkendek. De horizon is dan nauwelijks waarneembaar. Sturen in de nacht is daarom veel vermoeiender dan sturen overdag. De 3-mans wacht wisselt daarom om het half uur van roerganger. Geregeld duiken Hans of Joost op, beoordelen de omstandigheden, blijven een uurtje en gaan daarna weer naar binnen.
Woensdag 14 december 12:00 uur boordtijd (UTC -1) positie 17*43’.500 N 036*30’.700 W Nog ongeveer 1400 mijl te gaan.
Een nieuwe dag. Flink doorgevaren, bijna 200 mijl in een etmaal. Vannacht kwam een scala van luchten voorbij: een stralende sterrenhemel zonder vochtsluier met Orion en Cassiopeia, de planeten Mars, Neptunus, Uranus, daarna de maan, soms pikdonker. Alles wel aan boord!
Woensdag 14 december
We zitten nu ongeveer midden op de oceaan, in de wijde omtrek geen schip te zien. De wind waait bestendig rond de 15 - 20 knopen met een mooi zonnetje en flinke deining. Om de beurt laten we de Victoria pal west van de metershoge golven af surfen met de wind ruim in de rug terwijl zwermen vliegende vissen een goed heenkomen zoeken. De max dag snelheid is 10.6 knopen.
Ook de huishoudelijke routine loopt door, Sander, Kees en Erik ontdooien de koelkast en zorgen dat de hygiene in de keuken helemaal up to standard is. Alexander, Niels en Martin zorgen dat de waterflessen weer netjes gestuwd worden, Casper stuurt. De sfeer is goed, hoewel we wel soms moeite hebben met het 3 uurs rooster. De Victoria gaat hard en alles beweegt aan boord, als de wind aantrekt en je ligt in je kooi dan hoor je het want bewegen tegen het dek, het water ruisen tegen de romp en sommige golven zetten de boot even opzij met een behoorlijke zwieper zodat je in je kooi ligt te slingeren.
Het vers fruit is op, de citroenen zijn aan de beurt, doen we door onze drink bidons, douchen doen we met de puts in het gangboord met zeewater, net als alle overige was. Het is even wennen maar het gaat eigenlijk prima. Ook is het merkbaar warmer geworden. Vannacht brak de de eerste rif lijn van het zeil, dat is niet ongewoon onder deze vragende omstandigheden. De herstel operatie in de holst van de nacht door Joost, Sander, Alexander en Hans verliep gestructureerd en was succesvol.
Donderdag 15 december 2022
Heerlijk ontbijt vandaag gebakken ei met spek van de chef kombuis van de dag Casper op brood van Chefbakker Niels. Vanwege een windarm hogedruk gebied dat Hans en Joost zagen op het weerbericht zijn we overstag gegaan, varen nu ongeveer 120 nm koers 240 (zuidelijk) waarna we weer richting Martinique koersen. Overstag gaan op deze boot is een behoorlijke klus die door Joost, Martin, Alexander, Erik en Kees uitgevoerd werd. Inmiddels leren we de boot steeds beter kennen en gaan dit soort handelingen ook steeds beter. Toch ben je al gauw 45 minuten mee bezig om alles gecontroleerd door de harde wind te loodsen, olv van Joost die dit in goede banen leidt.
Tijdens de team check de squals besproken (=grote bui op zee In het caribisch gebied). Hier kan behoorlijk wat wind uit komen en is een kwestie van goed voorbereiden. Deze buien kun je aan zien komen.
Nu we dichterbij ons eind punt komen en we wat meer tijd hebben tijdens onze na middag borrel met 0.0 biertjes komen de ideeën oa van Kees om het Victoria shanty koor op te richten om de kerst op te leuken met klassiekers als ’bloed, zweet en tranen‘ en ‘wist niet dat tranen ook van zout waren’. Ons vocht gebruik is gerantsoeneerd omdat de watermaker stuk is. De aanwezige voorraad vocht is ruim voldoende voor de duur van de tocht. Nog 1211 Nm te gaan.
Vrijdag 16 december 2022 Positie 15*46’ N 042*27’ W 20:00 (UTC-2) nog 1074 zeemijlen.:-)
Heerlijk om uit de wacht te komen terwijl scrambled eggs al voor je klaar staan met vers gebakken brood. Vannacht weer een prachtige sterrenhemel, mars, uranus en neptunes staan fel te schitteren. In de loop van de morgen neemt de wind af naar 8-10 knopen en halen Erik, Martin Sander en Joost olv Hans de rif uit het grootzeil en doen we wat noodzakelijk onderhoud aan het zeil. Het is warm en iedereen is loom en vermoeid maar we hebben een mooi vooruitzicht: het duizend mijl feest! Het is bijna zover dat het ‘nog maar’ 1074 nm naar Martinique is. Je krijgt een ander begrip van afstand hier op de oceaan. Inmiddels is de wind weer aangetrokken NNO 15 knopen en loopt de Vitoria weer rond de 7 knopen. Niels en Alexander zijn tot het uiterste gegaan om de bemanning van heerlijke pannenkoeken met spek en stroop te voorzien In de avond, vooraf gegaan met een heerlijke zero coke.
Verdere nieuwe gewoontes: Joost en Sander doen tegenwoordig hun workout op het voordek. Kees is de DJ van het schip met zijn uitgebreide playlist waarvan we gedeeltes luisteren tijdens de middag borrel.
Al met al komen we steeds meer in het ritme van een zeilende gemeenschap afhankelijk van elkaar en het schip ver verwijderd van de bewoonde wereld al is er verlangen naar een bed dat niet beweegt en een muur die je geen ongevraagde kopjes geeft. Of een keuken waarin het fornuis niet beweegt en glazen en bestek niet rond geslingerd worden.
De oceaan is elke dag anders en zorgt voor onverwachte verrassingen qua deining en kleur. Heel bijzonder is de sterrenhemel waar 10 duizenden sterren te zien zijn tijdens de nachtwachten en die ons helpen koers te houden in de nacht. Elke dag zijn er interessante gesprekken en wordt er gelachen.
Geschreven door Sander.
Zaterdag 17 December Niels 14*43’ N 047*14’ W 15:00 (UTC-2)
We hebben vanmorgen een “1000mijl to go”-feestje gehad, een blikfruit bekertje met spuitslagroom en een 0.0% biertje. Terwijl ik dit aan de Navigatie tafel schrijf staat er nog 984mijl tot Martinique op de plotter. Het is een mooi moment nadat we al 2350mijl hebben afgelegd. Vannacht stond ik rond middernacht aan het roer toen er een zeilschip aan bakboord op de plotter verscheen, we hadden hem al een tijdje in de gaten op de AIS (automatic identification system). We zaten op een kruisende koers en konden in het matige zicht uiteindelijk bootlichten waarnemen. Uiteindelijk kwam er een CPA warning (closest point of approach), we zouden op 15 meter van elkaar kruisen. We konden geen contact krijgen met het andere zeilschip en zijn van koers veranderd zodat we er achterlangs gezeild zijn. Toen we dichterbij kwamen moeten de zeilers wakker geworden zijn, de eerste die zich op de radio melde sprak nauwelijks Engels, even later kwam er een crewmember met een sterk Frans accent en slaperige stem die zich excuseerde. Het is moeilijk voor te tellen dat je midden op de oceaan een aanvaring kan hebben tussen twee zeilboten. Er was geen enkele andere boot te bekennen op de plotter alleen wij en de Franse zeilers. Vanmiddag hebben we een “badder sessie” op de agenda gezet. Alexander en ik gaan dan aangelijnd naar het voordek, eentje kleed zich uit (inclusief reddingsvest) en de andere gooit aangelijnd en met reddingvest emmers zeewater over de degene die op het dek zit. Dat het zoute water een wat plakkend gevoel geeft neem ik op de koop toe, het is echt een verfrissend moment. Het is inmiddels Zondag en er is nog een beetje data over zodat er nog twee alinea's bij mogen voordat dit bericht verstuurd wordt. Nu (13:45) staat de DTW (distance to waypoint) op 798 mijl, we varen in een directe koers naar Martinique. Ik heb net in de sailors guide gelezen dat in de haven waar we naar toe gaan (Ste Anne) er een beach cafe is dat Croissants en Pain au chocolat verkoopt. Vanaf het moment van aankomst in de haven zal het boord broodbak team dus ook per direct ophouden te bestaan :-)
Een warme douche van een kwartier of langer en een whiskey met ijs zijn nog maar een aantal dagen verwijderd, wat zal dat eerste slokje lekker zijn.
Maandag 19 December
In de namiddag zon van afgelopen zaterdag vraag ik me af, hoe zou ik de oceaan omschrijven? Spontaan ontstaat een gedicht.
Gedicht -
De Oceaan.
De oceaan, een speels kunstwerk van golven, schuim, en rimpels vangen het oog. De tijd vervaagd. De wolken, sterrenhemel en zons- op- en afgang houden de wacht. Geluid van de wind, golf-brekers en klapperende voorwerpen aan boord begeleiden het ritme. Alles verandert, de oceaan blijft.
Maandag middag ervaren we de eerste buien tijdens de reis waarbij de wind en de deining toenemen. Wind tussen de 22-31 knp. Dit houdt aan in de nacht en de eerste wachten in het donker worden door de groep met enige spanning tegemoet gezien. Na de succesvolle ronde van ieders stuuruurtje voelt iedereen zich al comfortabeler. Er is veel geleerd en verschillende stuurtechnieken zijn eigen gemaakt. Voorkeur is persoons afhankelijk; op het kompas, op de wind koers, op spaarzame sterren, op gevoel om het effect van de oceaan golven voor te zijn, en op feedback van incidenteel geklapper van voorzeil en helling van het schip. Bij de team bespreking wordt het sturen van deze nacht beschreven als enerverend, grensverleggend en intens lief.
Dinsdag 20 December Joost (co-schipper)Positie 20:00 uur (UTC-3): 15*59’ N 54*37’ W
Langzamerhand worden er plannen gesmeed voor de aankomst in Martinique over 450 mijl. We verzamelen een schatting voor de ETA (estimated time of arrival) en vragen over elkaar voor een quiz die we bij aankomst willen houden. Er mag een hard randje humor aan zitten. Er heerst een sfeer; “we zijn er bijna”, tegelijkertijd zijn het nog 450 mijlen, oftewel 5 keer de Nederland-Engeland zeilafstand. Tijdens de oceaan reis vervaagt het gevoel van tijd en ruimte.
Donderdag 22 December Positie 14*58’ N 058*59’W 10:00 uur (UTC-4)
Het is 08:50AM, we zijn 125 mijl ten oosten van Martinique, we zijn de laatste paar honderd mijl aan het afkruis en omdat de wind van het noord-oosten naar het oosten is gedraaid. Door de extra mijlen die we met deze manoeuvres maken zullen we waarschijnlijk morgen in de haven van St Anne (Du Marin) aankomen.
Gisternacht werden we opgeroepen door een zeilboot met Australiërs aan boord, ze hadden niemand gezien of gesproken sinds de Cape Verde Islands. Het accent van de Australiër bracht grote glimlachen op het gezicht van Hans en ik. Hij was bijna niet van de radio te krijgen, we kregen in groot detail verslag van zijn reis van de afgelopen weken en toekomstige plannen. Jammer dat ze naar Guadeloupe onderweg zijn anders hadden we het gesprek nog voort kunnen zetten met een “cold one” in Martinique. We hebben nu 3300 mijl gezeild, dus de laatste 125 mijl is nauwelijks noemenswaardig. Gisteravond mijn laatste cake gebakken er is geen spoor meer van te bekennen. Wat zal een duik van de boot lekker zijn als we morgen voor anker gaan.
Geschreven door Niels