Dag twee
Het wachtschema is ingegaan. In de praktijk betekent het dat er steeds 3 crew leden verantwoordelijk zijn om de boot te varen, elkaar wakker te houden en te voorzien van koffie, koekjes en snacks. Dit terwijl de rest slaap, relaxed of geniet van de overvloed aan vrije tijd die een tocht als deze te bieden heeft. Het eerste praktische probleem. Hoe laat zet je je wekker en hoe laat is het uberhaupt aan boord? In welke tijdzone leven we tijdens de overtocht en wanneer veranderd deze? Met de ervaring van de kapitein, komen we tot een plan. En jawel, bij de eerste wisseling van de wacht staat de volgende crew keurig op tijd klaar. We leren veel op dag twee. We leren hoe moeilijk het is om een boot op koers te houden in een nacht zonder maan en sterren. Het is verbazingwekkend hoeveel concentratie dit vergt en hoe snel je afgeleid raakt door alle elektronische gadgets voor je neus. Al snel blijkt dat kijken en voelen wat de boot doet tot de beste resultaten leidt.
We leren ook dat je prima gebakken ei met spek kan eten een half uur voor de warme lunch. Dat je chocolade niet aan de zon kant van de boot moet bewaren en dat het voorbereiden van onze fishing gear zonder YouTube best ingewikkeld is. We leren vooral veel van elkaar. Overzeilen, koken voor grote groepen en over elkaar in het algemeen. De eerste warme maaltijd onderweg wordt gemaakt en van genoten. Dit is het enige moment van de dag waarbij we met zijn allen bij elkaar zitten en er niemand ligt te slapen als voorbereiding van de wacht. Dit moment wordt door de kapitein gebruikt om te peilen hoe iedereen zich voelt en bij te praten over de stand van zaken aan boord. De wind is niet ideaal, maar we gaan de goede kant op, de sfeer zit er prima in en de vishengel ligt te wachten op een hongerige tonijn. Hopelijk op dag drie een uitgebreid verslag over de avonturen met deze hengel. 
Dag drie
Mijn persoonlijke ervaring met nachtzeilen wordt gelimiteerd tot na zonsondergang Marina Muiderzand binnen te varen. Op zich al een prachtige ervaring, eerst met de Amsterdamse skyline, dan Pampus en tenslotte de verlichting van mijn bekende haven… Toch heb ik een volstrekt niet op feiten gebaseerde mening over de nachtwacht. Waarom is dat eigenlijk nodig? We hebben een radar, een AIS en allemaal moderne apparatuur. We kunnen die makkelijk instellen om bij elk schip die bijvoorbeeld binnen bijv. 10NM van de Victoria komt, hard te laten piepen. ? En toch zitten we elke nacht met zijn drieën de wacht te houden. Naast de beleving dat ’s nachts zeilen, met de sterren en de maan een magisch mooie beleving is snijdt het veilig Die staat verbazingwekkend snel en scherp op het deck. “Nog meer naar bakboord heren”, is zijn directe order. En zo gaat de Victoria verder van het lichtje weg. OW – wat is dat, vlakbij stuurboord schip? Nog een boei, maar die draagt geen lampje. Beschenen door het maanlicht komt de tweede boei op minder dan 10 meter stuurboord langs ons schip. De conclusie was dat dit een uitgezet vissersnet was. En met een diepgang van 3 meter had het best zo kunnen zijn dat de Victoria die mee had kunnen slepen, met alle gevolgen van dien. rust wedergekeerd en een korte debrief gedaan. Log bijgevuld. Toch nog even een bakje koffie pakken en bijkomen van de actie. ? En weer even de omgeving checken. Zeilbootje nog steeds op 6NM voor ons. En visueel zien we een zeilboot bakboord van ons. Ongeveer 3NM. En stuift op onze koers af. Geen actie op de AIS, dus we gaan zelf aan de gang. Wederom schipper wakker maken, en tussentijdse peilingen uitvoeren. We liggen niet op ramkoers. Toch nog even bijsturen naar stuurboord. En een uurtje later vaart het onbekende zeilschip in ons kielzog . En nu is het duidelijk. Murphy’s law dicteert dat de visser, die in niemandsland, 100 NM van land precies in onze koers zijn nette uitlegt. En dat zeilbootje – we hebben vaker dat we bootjes zien die AIS aan/uit zetten om stroom te besparen? De conclusie van mijn les is duidelijk: Nachtwacht is essentieel voor de veiligheid. Toch maar even een extra bakje koffie genomen om scherp te blijven? Of we reeds tonijn hebben gevangen??? John West blijft onze vis leverancier voor het moment, maar met goede hoop gaat de hengel str
aks weer uit.
Dan gebeurd opeens alles tegelijk. Terwijl we ons verwonderen over een kundig in elkaar geknutseld vlot van bamboe wat stuurloos voorbij komt dobberen steekt opeens de wind op en kondigt de vishengel luidkeels aan dat er iets heel groots aan de haak zit. Iedereen is in de weer. Twee man aan de hengel, het zwemplateau wordt uitgeklapt, de handschoenen klaargelegd en zelf het kookboek wordt al uit de kast getrokken. Intussen mag ook de boot niet te snel gaan dus er moeten zeilen getrimd en geconcentreerd gestuurd worden. Het bamboe vlot is opeens een stuk minder interessant. De vis wordt langzaam maar zeker binnengehaald en blijkt inderdaad een fors exemplaar. De opwinding aan boord stijgt. Aan wat er moet gebeurden als de vis aan boord is wil nog niemand denken. De vis is zich daar duidelijk wel volledig van bewust en weet zich op het laatste moment van de haak af te worstelen. De teleurstelling is groot, maar we weten nu dat de hengel werkt! De handschoenen worden opgeruimd, de kookboeken de kast weer in. De lunch is rijst met roerbak groente oosters stijl. Het smaakt prima, maar een stuk tonijn had het wel afgemaakt.
Dag 4
We varen ongeveer 30 mijl ten NO van Santo Antao, Kaap Verden. Omdat er een groot windstil gebied tussen de Canarische eilanden en Kaap Verden ligt zijn we eerst ZZW gaan varen. Vandaag hopen we de passaatwind op te pakken en gaan we W varen richting Martinique. Nog ongeveer 2000 NM.
Elke dag halen we de wind voorspelling op via een satellietverbindingen en deze bevestigd inderdaad dat het daar de goede kant op gaat waaien. Het ontbreken van wind is vervelend voor de nachtrust. Alles klappert en rammelt en het is lastig de boot stabiel te houden. In de ochtend lezen en luieren we in de zon. Een groep dolfijnen komt ons en vooral elkaar vermaken met tikkertje rond de boot en voor de boeg. Fascinerend om te zien hoe snel deze dieren zich door het water bewegen en net zo goed naar ons kijken als wij naar hen. Na een half uur nemen ze met een paar sierlijke sprongen afscheid en dobberen wij langzaam voort. Het ontbreken van wind heeft ook een voordeel. We gaan niet zo hard, dus de vislijn ligt weer achter de boot. Vannacht had den we ook al vis, maar die sprong zelf aan boord dus dat telt niet mee.
We koersen af op Kaapverdie?. Iedereen die vanaf Europa naar de Cariben vaart weet: Vaar naar het zuiden tot de boter smelt en sla dan rechtsaf. Veel meer is het niet. Smelten doet de boter wel en wij inmiddels ook, maar de wind is tot nu toe niet onze beste vriend en laat ons langzaam richting Kaapverdie dobberen waar de passaatwind richting Martinique te vinden zou moeten zijn.
Dag 7
Bij het ochtendgloren is er land in zicht: Kaapverdie met al haar eilanden is als donker silhouet zichtbaar! Met het sterker worden van de zon worden de eilanden ingekleurd: bos, dorpjes en wegen worden zichtbaar. We varen vandaag voorbij Kaapverdi? en zetten vervolgens koers pal West om ruim 2000 zeemijlen naar Martinique af te leggen. De sfeer aan boord is uitstekend, er worden peilingen gemaakt, genavigeerd en gekookt. Maar ook gedut, gepraat en genoten van de zonsondergang en de sterrenhemel. We komen terug als voll
eerd sterrenkundigen! De temperatuur neemt langzaam toe, waardoor er ook ’s nachts regelmatig in korte broek wacht wordt gelopen en overdag er steeds meer behoefte is aan schaduwrijke plekjes aan boord. We genieten van deze fantastische reis
Dag 8 Positie: 17°13’N; 027°41’W Koers: 270°; snelheid 7kn
Een potvis! Net nadat we de horloges twee uur teruggezet hebben om het wachtschema enigszins synchroon te laten lopen met de zonsopkomst en -ondergang, zien we aan bakboord een spuit en een rugvin. Er zwemmen twee potvissen op 100 meter afstand van de Victoria. Een potvis is te herkennen aan de spuit die schuin naar voren is gericht en de haakse hoek van de rugvin. Het is gelijk ‘alle hens aan dek’ om deze prachtige dieren te bekijken, het koken wordt gepauzeerd en de korte slaapjes ruw verstoord. Maar het is de moeite waard!
De dagen worden gevuld met wacht lopen, dagelijkse controles, koken, eten, lezen en rusten. Een paar mensen houden zich actief bezig met positiebepaling met behulp van de sextant. Het zogenaamde ‘zonnetje schieten’ gaat al aardig goed, maar het verder uitwerken van de metingen met allerlei correcties die uit verschillende tabellen mo
eten worden opgezocht geeft de nodige hoofdbrekens. ’s Nachts lijkt het alsof iedereen zich meer en meer gaat interesseren voor het herkennen van de sterren en de sterrenbeelden.Het blijft een prachtig gezicht en gaat nooit vervelen.
Dag 8 (2) Positie: 17°11’N; 028°16’W Koers: 220°, snelheid 8 knopen
Eat, sleep, steer, repeat… Een korte samenvatting van de dag :) De werkstress is weg, en het hoofd is leeg. Alle problemen zijn achtergelaten in Nederland en achtervolgen ons niet. Een fantastisch mooi gevoel van rust hangt er over de oceaan. En in de boot. Het is best een spannend vooruitzicht, om met 9 vreemden opgesloten te zitten op een klein stukje ruimte. Afstappen kan niet. Weglopen kan niet. Maar de liefde voor het zeilen lijkt ons echt te binden. De gesprekken worden dieper en naast de lach, is er ruimte voor bezinning. Dat Neptunes ons tot nu toe goed gezind is, maakt het ook een stuk makkelijker. Maar wacht de blog van volgende week maar af, of de toon veranderd. Het gas is op ranzoen. Onze ‘culinaire cruise’ komt een eind. Dagelijks brood bakken, cake maken, vers gemaakte soepen en de ander heerlijke creaties die we gegeten hebben moeten wat minder worden. We verstoken te veel gas en we moeten nu zuinig zijn. Waarschijnlijk gaat het wel goed komen, tenzij we geen koffie meer
mogen zetten.
Het eten op de oceaan is overigens een leuke ervaring. Diner wordt geserveerd in de middag, wanneer de koks van de dag daar zin in hebben. We eten met zijn allen, in de kuip. Met het mooiste uitzicht wat je kan bedenken. Vandaag werden we getrakteerd op lange rollende golven, die met een gezette interval een ‘handicap’ introduceerde om het eten netjes (zonder te morsen) naar binnen te krijgen. De avond snack heeft de extra complicatie dat er geen licht meer is. De lampen staan uit, behalve de rode lamp, om de ogen te laten wennen
aan het donker. Ook daar is het met zijn allen in de kuip. De structuur van de dag is daarop ingesteld. Diner en late-night-snack zijn “de grote” momenten met zijn allen. Daarnaast sta je met zijn drieën – 8 uur per dag aan het roer. Hoogtepunt so far? Twee ochtenden geleden werd ik wakker, na een week niets anders dan geen land gezien te hebben. Meerdere silhouetten van het eilanden archipel Kaapverdie waren zichtbaar. Machtig mooi om te zien. Met een klein beetje wind, kwamen we langzaam dichterbij.
Het eiland Santo Antao liet steeds meer van haar zien. Eerst haar silhouet, en daarna steeds meer haar grillige contouren. Het eiland lijkt wel alsof Jurrasic Park daar is opgenomen. Geleidelijk aan worden de huizen zichtbaar. Een aantal dorpjes, met vel gekleurde huizen. De steile wegen die de bergen in gaan. Auto’s die rijden, en… “ping”, “ping”, “ping”, “ping”, “ping”.. De telefoons hadden weer bereik. Als een stel pubers zaten we even voor een kwartiertje achter het scherm gefixeerd om wat fotootjes naar het thuisfront te krijgen. Totdat we doorkregen waar de extreme verhalen van roaming kosten vandaan komen. 90EUR verder toch maar besloten de telefoon uit te zetten en te genieten van het meest prachtige gezicht even. Santo Antao vanaf de Atlantische Oceaan.
Dag 9. Positie: 15°41’N; 029°53’W Koers: 270°, snelheid 8 knopen 3 december.
We zijn al een eind op weg, dag 9 alweer. Het wordt steeds warmer. Ook ’s nachts hoeven we geen trui meer aan. Korte broek, T shirt, en zwemvest vormen de dresscode. Slapen soms wat verstoord door alle geluiden en bewegingen van de Victoria. Waarbij gemeld moet worden dat de mensen die voor in de boot slapen, andere geluiden horen dan de mensen die achterin slapen. Hoe zit het wachtschema in elkaar? We hebben 3 groepen van 3 mensen, de schipper is niet ingedeeld, hij waakt altijd... Het wachtschema is ingedeeld van 23:00 uur tot 02:00 uur, dan tot 05:00 uur, dan tot 08 uur, en daarna 3 wachten van 4 uur (van 8-12 uur, van 12 tot 16 uur en van 16 tot 20 uur). Zo doe je elke 3 dagen hetzelfde schema en per dag wisselt de tijd dat je wacht loopt. Heel gevarieerd, het bevalt iedereen goed.
In elke wacht gebeurt er wel wat. Fijn, dat we voorafgaand aan de reis al met elkaar bedacht hebben wat de voordelen en nadelen van verschillende wachtsystemen zijn. We lossen elkaar af, het gaat als vanzelf. De eerste dagen ging iedereen vooral veel slapen buiten de wachturen om, nu zijn er meer mensen wakker. Je lijf went blijkbaar aan meerdere kortere slaapperiodes. Wat waren de verwachtingen vooraf, wat is anders dan verwacht? Het spreadsheet met de boodschappen genereerde onwaarschijnlijke hoeveelheden en zorgde, bij de zoveelste volgeladen kar, voor twijfels. Nu we een flink eind onder weg zijn, lijken de hoeveelheden toch goed ingeschat te zijn. De verse groeten raakt zo langzamerhand op, maar we hebben nog ruim genoeg aardappelen, uien, meloenen en pompoenen. Door de nieuwe watermaker is er ruim voldoende en hoeven we ons niet met zeewater te wassen. Hoewel de horizon over het algemeen leeg is, was het vannacht toch zomaar opletten met 2 kruisende zeiljachten. Met een jacht had onze schipper via de VHF kort contact. Met zwaar frans accent, gebood de schipper van de catamaran ons afstand te houden, wegens zijn restricted manoeuvrability, wat we natuurlijk al lang van plan waren.
Ed en Emmelien¡
Dag 11 Positie: 15°24’N; 035°04’W Koers: 275°, snelheid 8 knopen
Het is vandaag ook de dag waarop Sinterklaas gevierd wordt. Er zijn lootjes getrokken en de afgelopen dagen werden de hersenen gepijnigd op het maken van gedichten. In een grote boodschappentas werden cadeautjes met de bijbehorende gedichten verzameld en uit een van de rugzakken werd een zak chocolade pepernoten getoverd. Al met al een 5 december viering die menigeen aan thuis deed denken. Alhoewel het voor sommigen ook 20 jaar geleden was dat ze een gedicht geschreven hadden… Voor iedereen was het voor eerst dat er Sinterklaas midden op de oceaan gevierd werd in de korte broek, dit zullen we niet snel vergeten…
Eric
Dag 12 Positie: 15°37’N; 037°56’W Koers: 270°, snelheid 8-9 knopen
De nacht werd getekend door een aantrekkende wind (meer dan 20 knopen) en een kleine maan die iets van licht gaf.
Jan Paul
Dag 14 Positie: 16°26’N; 047°28’W Koers: 240°, snelheid 8-9 knopen.
De dagen rijgen zich langzaam ?aan één. We zitten zo in het ritme van wachtlopen, eten en slapen dat de dagen steeds iets langer lijken te duren. Na nachten van donkere hemels zonder sterren of maan, waarbij we vaak alleen op kompas kunnen sturen klaart het nu vaker op. We vergapen we ons aan de melkweg, sterrenbeelden en soms een vallende ster. De lange dagen maken ook loom. Waar iedereen eerst nog druk was met bootprojectjes, navigeren en studeren, is het nu vooral slapen, lezen en staren naar de golven. Op de muur in de kajuit is een aftelkalender verschenen die aftelt in stappen van 100 mijl. We zijn er namelijk bijna. We hoeven nog maar 900 mijl! Hoewel dat serieus lang is voor elke ander zeiltrip, betekend het op de oceaan dat je al aardig in de buurt van je eindbestemming bent. Het betekend ook dat we al een redelijk gat geslagen hebben in onze voedselvoorraad. De oneindige hoeveelheid appels en sinaasappels die we leken te hebben is nu toch echt op en ook de groentevoorraad is geslonken tot een pompoen, een kool en een eenzame ui. In de kasten komt ook steeds meer ruimte. Dat is vooral de merken aan het gerammel van potten en blikken die heen en weer rollen bij ieder golf. Nachtrust is ver te zoeken, maar wat creatief stouwen met pakken koffie en WC papier de volgende morgen, lost ook dat probleem op. Verder gebeurd er niet veel. Het enige wat ons scherp houdt is de wind. Soms moet er een rif gezet worden, dan mag de rif er weer uit en als we echt gelukt hebben kan er gegijpt worden, waardoor we toch weer een half uurtje vermaakt zijn. Misschien dat we morgen een boot zien!
Adriaan