Onze Victoria begint aan haar 9e oversteek.
Van Gran-Canaria naar Martinique!
Hier vind je de huidige positie en gevaren track van de Victoria: https://forecast.predictwind.com/tracking/display/SVVictoria/
Dag 21 – 10 December
Coordinaten: 14º02,8' N / 61º 01,1' W
Aantal mijlen achter de rug: 3364 nm
Koers: 220º
Tijdstip: 20:15 NL wintertijd
Schrijvers: Inge en Nienke
Land in zicht!
Vandaag is een bijzondere dag....iets waar we naar uit hebben gekeken, maar wat ook onwerkelijk voelt en wat een soort van weemoed geeft, omdat van dit spannende avontuur het einde nadert.
In een nacht vol regenbuien, harde wind en zelfs even motoren vanwege de windstilte, zagen we de eerste tekenen van leven (buiten die van onszelf)...lichtgloed van Barbados. De laatste nachtdiensten zijn gedraaid, de vishengel gaat uit. En het laatste ontbijtje op de oceaan wordt genuttigd.
En dan opeens.....trrrrrtttttt...het inmiddels bekende geluidje van de hengel. Rudy en Nienke sprinten naar de hengel...Nienke was er het eerste en mocht de vis binnenhalen en doodknuppelen. Het is een prachtige Mahi Mahi. Deze vis is in het water felgeel, maar zodra hij op de boot lligt, wordt hij blauw. Het blijft intrigerend. Ter plekke besluiten we dat deze vis ons laatste maaltje op de oceaan wordt: gefileerd als sashimi met sojasaus en wasabi. Helaas is de wasabi uit wandelen, dus werd het limoen met sojasaus. Flexibiliteit is vereist op zee.
En dan.....Dan is het rond het middaguur toch ineens zo ver.....er is land in zicht. Vage contouren aan de horizon...is het land? Of zijn het wolken?Sommigen zijn eerder overtuigd dat het land is dan anderen, maar na een uurtje overleggen, is iedereen overtuigd. St Lucia en Martinique zijn al snel goed te zien. De crew gaat uit zijn dak, met gejuich, muziek en dansjes. De sfeer op de boot is ineens blij en super relaxed (nog meer dan dat het dat al was). Guido danst samen met Rudy als een local mee op Afroman, op het nummer “ Because I got high” en de dames trekken vast de badpakken en bikini's aan om straks direct te kunnen gaan zwemmen als het anker uit gaat.
We zien steeds meer vogels die rondom onze boot aan het vissen zijn...een prachtig gezicht. En we zien na al deze weken op zee ineens meer dan 1 andere boot op de plotter. En niet te vergeten: we hebben weer dolfijnen naast de boot!
Als de eilanden op ongeveer 10 mijl afstand zijn, worden de telefoons gepakt om te checken of er al verbinding gemaakt kan worden. Dat levert een bijzonder beeld op...iedereen zit direct met de neus in de telefoon.
Maar helaas...de verbinding is nog te zwak..Na nog een uurtje zeilen lukt het de eerste mensen om even naar huis te bellen. Het blijft een dilemma of je wel of niet je data aanzet...immers, met data aan komen alle berichten ineens binnen en klappen we uit de bubbel van de afgelopen weken: 3 weken geen social media was eigenlijk wel heel erg fijn. Het lukt niet bij iedereen om data te ontvangen, maar dat gaat komende dagen vast lukken.
Hoewel het nog een paar uurtjes zeilen is tot de geplande ankerplaats, worden de eerste plannen gemaakt voor zwemmen en happy hour. Jan-Paul probeert ons intussen online in te klaren...hopelijk lukt dat, want zonder inklaring mogen we de boot niet af. En dan moet Jan-Paul in zijn uppie happy hour vieren...
Op dit moment strijken we de zeilen, en worden de taken verdeeld om voor anker te gaan.
Daarna gaan we zwemmen en proosten met champagne op een prachtige oversteek.
Plons en proost!
Dag 20 – 9 December
Coordinaten: 13º43,6' N / 58º 07,3' W
Aantal mijlen achter de rug: 3187 nm
Koers: 266º
Tijdstip: 16:21 NL wintertijd
Schrijver: Evelien
Dit kan je niet uitleggen thuis
9 december, middernacht. Een heugelijk moment, want Guido is jarig en hij is van wacht! De kajuit is versierd met ballonnen, slingers en er wordt gezongen! Fijn, je verjaardag zo vieren op het midden van de oceaan.
We komen steeds dichter bij de eindbestemming en daar zijn gemengde gevoelens over. Enerzijds jammer dat de reis er dan bijna op zit. Anderzijds ook fijn dat we dan van een hoop ongemakken aan boord af zijn. Want zo een oversteek, dat brengt wat met zich mee. Vaak denk ik zelf “dit kan je niet uitleggen thuis hoe het is om hier te zijn”. Dus bij deze hebben we een poging gedaan om een aantal zaken in beeld te brengen. Uit het leven gegrepen, lichtjes in scene gezet voor jullie entertainment vandaag, maar allen situaties die we hier vaak meemaken.
De meest eenvoudige dingen worden op een schommelende boot een uitdaging: je tanden poetsen doe je makkelijkst al zittend op het toilet. Om tijdens het douchen niet om te vallen kan je je best stutten tussen 2 wanden. En dan maar niet denken aan alle anderen die hier met hun blote billen tegen die wand gesteund hebben :-) Op het toilet zelf moet je je ook vaak vasthouden en hopen dat de wc-bril niet tegen je rug valt als de boot naar de andere kant helt.
Een wasmachine hebben we niet, dus onze was doen we lekker met de hand. De beste manier die we gevonden hebben is zittend in een van de douches, en dan roeren in een grote ton. Als je je was daarna ook wil ophangen dan vraag je best aan iemand om je even te zekeren zodat je niet over boord valt! (ok, deze laatste doen we niet echt, maar er mag best wel wat entertainment in de blog :-)
Aangezien de was droogt aan de railing van de boot weten we ondertussen ook de maten, vormen en kleuren van ieders lieverlingsondergoed.
foto 3: ben doet was + eddy hangt was op
Ook afwassen en koken is een hele uitdaging als jij en alles wat je nodig hebt heen en weer geslingerd wordt. Je stutten is opnieuw de boodschap! En opletten met kastjes die je open doet … voor je het weet valt alles er uit. We willen niet weten hoeveel rijstkorrels er ondertussen in de bilge zitten.
Foto 4: nienke in keuken + rudy in keuken + foto eddy met kast
Door de warmte moet er ook goed gedronken worden. Het water dat we in Gran Canaria kochten is in grote flessen van 8L gekocht. En als we echt dorst hebben, dan drinken we die ad fundum! En als die warmte nog verder naar ons hoofd stijgt, dan worden er ook tattoos gezet.
Een andere favoriete namiddagactiviteit om af te koelen is dutjes doen. Die doe je best aan de lage kant van de boot. Maar als die plekjes al ingenomen zijn, dan kan je je aan de hoge kant leggen, aangelijnd aan je reddingsvest. Zo val je niet uit de zetel als de boot wat helt.
Foto 5: inge met fles + tattoos
Zelfs heen en weer wandelen op de boot doe je best met 2 voeten en 2 handen. En slapen doen we dan steeds aan de kant van het bed waar de boot naartoe helt, waardoor je soms half in een zak hangend moet slapen. Of als je Guido bent en in de living slaapt, dan wordt je al eens wakker met een heleboel boeken op je neergevallen.
Spullen op tafel laten liggen doe je ook best niet, want die vallen er zo af.
Foto 6: evelien in gang + ben in bedzak + guido slapen + ben/rudy met tafel
Ook het sturen is niet altijd evident. Als de wind naar 35 knopen gaat is het best hard sleuren aan het stuur. En met de wind die van achter komt maakt die vlag het wel echt moeilijk om in de juiste richting te gaan! Daarnaast is het in de stuurkuip ook opletten geblazen dat je niet in een luik valt (deze laatste is niet echt gebeurd, maar speciaal voor jullie in scene gezet)
Foto 7: guido met vlag + yvette in luik
Ook onze skippers ontkomen niet aan de ongemakken. Die moeten regelmatig eens in de diepste krochten van de boot kruipen om iets te repareren en komen er steeds druipend van het zweet terug uit.
Foto 8: JP in luik + jeroen in luik
Je merkt het, beste lezertjes, het wordt tijd dat we terug aan land komen. Voor we helemaal vol staan met blauwe plekken en tattoos ...
Dag 19 – 8 December
Coordinaten: 14º43,7' N / 56º 01,5' W
Aantal mijlen achter de rug: 3040 nm
Koers: 250º
Tijdstip: 19:37 NL wintertijd
Schrijver: Eddy
Business as usual
De dagen rijgen zich aaneen. Het aftellen is begonnen. Gisteren is de 500 mijls zone doorbroken, wat zoiets betekent dat we nog 500 zeemijlen te gaan hebben tot we het anker kunnen laten vallen. De keuze is gevallen op Marigot Bay op St. Lucia. Voor de avond hebben we nog een enkel uurtje melkmeisje gevaren. Voor de landrotten onder de lezers betekent dat dat we pal voor het lapje zijn gaan zeilen met de genua over de ene kant uitgeboomd en het grootzeil over de andere kant. Zo de nacht ingaan leek niet heel verstandig omdat het opperste concentratie vraagt van de stuurman/-vrouw. Omdat ook de wind begon aan te trekken moest er gegijpt worden. Grootzeil en genua komen, voor de leken, dan weer over dezelfde boeg te staan.
Uw scribent had wacht van 21.00 tot 24.00 en kon daarna rond 11.00 met zeilmaat Boersma de kombuis in om de hoofdmaaltijd van de dag te fabriceren. In de zinderende hitte op een steigerende en rollende boot een niet geringe uitdaging. Ook omdat de meeste verse attributen inmiddels of het ruime sop hadden gekozen wegens het aannemen van vreemde vormen of luchtjes, danwel al in de magen van de bemanning waren verteerd.
Overleg in de kombuis leidde tot het lumineuze idee van een eenpansmaaltijd a la Miljouschka. Men neme 2 aubergines, 2 uien, een hele boel knoflook en fruitte dit in een pan met een overvloed aan olijfolie. Vervolgens wordt daar een volledige collectie aan blikvoer aan toegevoegd zoals opgedoken: gepelde, geblokte, gesneden en gepureerde tomaten. Werp vervolgens een zak penne in de pan, voeg alle kruiden uit het keukenkastje toe en 3 blikken gehaktballetjes et voilà!
Zonder veel gemopper ging het er in bij de bemanning en konden we aan onze volgende wacht beginnen van 14.00 tot 18.00, terwijl de bemanning lanterfant in de kuip, dutjes doet, praatjes maakt over de marifoon met een oplopend zeilschip dat meedoet aan de ARC, kiekjes schiet van zonsondergang en passende muziek draait over de boord gettoblasters. En aldus passeren we ook de 300 mijlszone. Het leven aan boord is niet lichtvaardig op te vatten. Maar we houden vol!
P.S. Morgen 9 december wordt Kim 22. Gefeliciteerd van de hele bemanning, maak er een topdag en -jaar van!
Dag 18 – 7 December
Coordinaten: 15º45' N / 53º 08' W
Aantal mijlen achter de rug: 2843 nm
Koers: 280º
Tijdstip: 20:00 NL wintertijd
Schrijver: Guido
Deze ochtend behaalden we een mijlpaal op deze reis. We zijn exact 500 mijl verwijderd van onze eindbestemming. En dat mag gevierd worden! Jan-Paul zorgt deze avond voor pannenkoeken! Ook de komende mijlpalen zijn reeds uitgetekend. Wat dat geeft qua feest is nog niet duidelijk :-)
Op de Victoria is de lunch de belangrijkste maaltijd tijdens de oversteek. Iedereen is dan wakker en zelfs nu de verse ingrediënten op beginnen te raken worden er nog culinaire hoogstandjes bereid. Aan het einde van de lunch volgt er nog een overlegrondje om bij iedereen te polsen hoe het gaat. Nu we allemaal hebben geaccepteerd dat de boot toch blijft schommelen en het slapen niet zoals thuis zal zijn -en mopperen daarover dus geen enkel nut heeft- zijn de rondjes kort, het gaat simpelweg goed, de sfeer is uitstekend, de Victoria houdt zich goed, en we varen met een rotvaart richting bestemming.
Een aantal dagen geleden kwam tijdens het rondje de vraag van Jan-Paul en Jeroen wat we willen doen als we aangekomen zijn. Stilte volgde. Komt er dan echt een einde aan deze oversteek? Sommigen wilden er eigenlijk (nog) niet aan denken en liefst de Panama Isthmus weer open laten breken zodat we gewoon eeuwig door kunnen varen met de passaatwind mee. Leven in het nu, nog niet bezig met de volgende stap. Mooi. Anderen zijn toch even in de gidsjes gaan kijken wat er allemaal te beleven valt als we eenmaal aangekomen zijn. En dat is niet mis. Leuk om eeuwig door te varen, maar het vooruitzicht van een mooie baai inclusief restaurant waar we deze ervaring kunnen vieren is toch niet mis. Het idee dat we de alcoholvrije periode af gaan sluiten kan bij de meesten ook op enthousiasme rekenen, en een mooie wandeling richting watervallen of fijn snorkelen is ook niet mis. Sowieso zal er veel gezwommen worden. Oprechte excuses als we u overigens een beetje jaloers maken.
Wanneer we precies aankomen is nog niet helemaal duidelijk. Sinds we bij de Kaapverdische eilanden naar het westen zijn gaan varen is de wind toegenomen en varen we een ruime koers. Dagafstanden van rond de 200 mijl zijn de norm geworden, en snelheidsrecords werden tot een dag of vijf geleden iedere dag gebroken. Machtig mooi om een schip van 30 ton een golf af te voelen surfen. Inmiddels is de wind wat geluwd tot 5 Beaufort en is die ook naar het oosten gedraaid waardoor we niet rechtstreeks naar Martinique varen maar zo nu en dan gijpen, goed te zien in de tracker. We kruisen af om te voorkomen dat we pal voor de wind varen. Dat is veiliger en levert minder geschommel op, hoewel dat een relatief begrip is; blauwe plekken en krachttermen vanuit de kombuis zijn nog dagelijkse kost.
Enkele medereizigers konden de skipper ondertussen toch overtuigen om even voor de wind te gaan varen. 'Melkmeisje' of 'vlinderen' zoals dat noemt. In plaats van gijpen gaan we nu rechtstreeks richting Martinique. Iedereen is aangenaam verrast door de koers en de rust die die brengt. Al zullen we voor de nacht komt waarschijnlijk wel gijpen. Die voor de windse koers vergt best veel concentratie om te sturen.
Het lijkt nu dat we de 10e of 11e er zijn, en het idee is om eerst nog naar Saint Lucia te varen om daar een paar dagen na te genieten van de mooie tocht voor we met een dagtochtje naar Martinique gaan.
Dag 17, Coördinaten: 14º11' N / 50º 31' W, Aantal mijlen achter de rug: 2.652 nm, Koers: 240º, Tijdstip: 19:00 NL wintertijd
Schrijver: Nienke
Gisteravond laat een bijzondere wacht gehad. Tijdens het sturen kwam er aan de hemel opeens een fel onbekend licht. Eerst dachten we dat het een vliegtuig was, waarin de zon weerkaatste, maar al snel bleek het licht veel te groot. Een raket? Het licht bewoog redelijk snel horizontaal. Opeens begon het een cirkel te maken, en daarna was het weg. Onduidelijk of het opgebrand was, iets verder op in zee is gevallen, of dat het een UFO. We hebben in de nacht geen UFO mannetjes gezien en ook geen zeemeerminnen.
Na een ietwat korte nacht met veel buien, schommelingen en wind, gaat om 5:45 de wekker. Het blijft vroeg, ook al lopen we ruim twee weken volgens hetzelfde schema wacht. De wind is de afgelopen dagen stevig, minimaal 20 knopen, vaak richting 30 knopen. Soms valt er een bui. Het blijft niet lang regenen, maar als je net degene bent die stuurt ben je compleet verzopen. Op de pilot waar we op sturen is ook data van de radar te zien, en kan je inschatten wanneer je nat gaat worden. De maan is sinds een paar dagen weer terug, door de vele wolken is hij niet altijd te zien en is het een stuk minder licht dan de eerste week. Ook de sterren zijn niet altijd zichtbaar door de wolken
Voor mij de laatste dag wacht lopen met Rudy. Morgenochtend wisselen we weer door en heb ik de eer om met Eddy te mogen wachtlopen. Over het algemeen zijn er rond 7 a 8 uur wel wat mensen uit bed, maar deze ochtend blijft het opvallend rustig. In het begin van de reis sliep iedereen in zijn eigen bed, nu liggen er vaak 2 a 3 man in de kajuit in verband met de warmte en de verkeerde helling van de boot. De rust is waarschijnlijk het resultaat van een ietwat slingerige nacht.
Rudy bakt voor de wachtlopers eieren met spek, en daarbij een kop thee en stukken sinaasappel. Top ontbijt. Dan verschijnt er op de radar een enorme mooie regenbui. Niet met de standaard grijze kleur, maar met veel geel en rood. Ook met blote oog is de bui te zien aan de horizon, en dit is niet de categorie “beetje nat”. Beetje puzzelen met wind, snelheid boot, snelheid en richting van de bui, maar hoe ik het ook bekijk we gaan er recht doorheen. Omdat er naar verwachting behoorlijke windvlagen in de bui zitten stuur ik de boot hoger in de wind. De snelheid is er bijna uit, en op deze manier wachten we tien minuten totdat het gevaar geweken is om zeiknat te worden. Binnen zijn ze minder blij met onze actie, de boot gaat behoorlijk tekeer en mensen stuiteren ongeveer uit bed. Het argument dat we iedereen gered hebben door even te wachten lijkt niet iedereen te geloven. Ook het verhaal dat Jan-Paul vertelde dat er voor de wolk een bordje stond met “ wacht vooral even” verandert niet veel. De waarheid zal in het midden liggen, maar feit is dat Jan-Paul, Rudy en Nienke helemaal droog zijn. Voor de lunch komen we nu in de categorie creatieve gerechten. De groente en fruit raken redelijk op. En ook de vishengel kan niet uit omdat we te hard gaan. Wat er nog is zijn sinaasappelen en grapefruits, en daarnaast veel pompoenen en uien. Tot grote vreugde van Jeroen, die lust namelijk inmiddels ook pompoenen. Vandaag hebben we pompoen quiche van Yvette en Ben. Morgen pompoen plaattaart. De dag daarna kip curry, maar dan zonder kip en curry en met pompoen. Op de AIS zien we een cruiseschip op een uur varen, we overwegen om een vorkje mee te prikken van het lopend buffet. Alles als het maar geen pompoen is.Verder verloopt de dag rustig. Inge en ik genieten van onze maskertjes die we hebben gekregen in onze schoen, Rudy doet mee met de komkommers. Daarna drinken we thee met een doosje pepernoten die Sint (Margo) aan Eddy had meegegeven met een mooi gedicht voor de hele crew. Ook de pepernoten van Nynke en Femke (dochters van Guido) smaken ons allemaal goed. Daarna nog een potje rummikubben, zelfs Jan-Paul hebben we zover gekregen dat hij mee doet.
Nog ruim 600 mijl tot aan Martinique. We komen er wel.
Dag 16 – 5 December, Coordinaten: 15º51' N / 48º 08' W, Aantal mijlen achter de rug: 2467 nm, Koers: 210º, Tijdstip: 20:28 NL wintertijd
Schrijver: Sinterklaas en een beetje Ben
Het is onstuimig op de Victoria. Alles waar we over hebben geschreven zijn we inmiddels aan gewend, vandaag kwam zelfs de vraag: 'Kan je evenwichtsorgaan je laten omvallen terwijl je in de douche staat op wal?' Het antwoord hierop zal mogelijk niet meer in deze blog te lezen zijn. De onstuimigheid zit hem daarin omdat deze ochtend de crewmembers wakker werden en ze hadden toch wat rare geluiden gehoord. Rare geluiden die ze nog als kinderen konden herinneren, alleen nu op de Atlantische Oceaan niet konden plaatsen. Gedurende de nacht zijn naar alle waarschijnlijkheid toch de laatste verse groentes door iets of iemand vakkundig opgegeten. Her en der treffen we sporen aan en van wat lekkere zoetigheden zijn enkel de kruimels zichtbaar. Er hangt een rare sfeer deze ochtend...
Guido doet stilletjes aan zijn ogen open in de salon en ruikt een onaangename geur die hij niet gelijk kan plaatsen. Terwijl hij zijn hoofd schuin draait wordt hij verrast door een 10-tal schoenen naast zijn hoofd.
De verhalen blijken toch waar, Sinterklaas en zijn Pieten slaan niemand over. Sommige crewleden springen een gat in de lucht, Ben haalt bijvoorbeeld gelijk zijn 'sint-sokken tevoorschijn', andere zijn teleurgesteld dat ze ook dit jaar het sint-feest niet kunnen overslaan. Gelukkig vliegen er wat pepernoten door het ruim (met dank aan Margo en andere).
Ook heeft Sinterklaas een gedicht aan ons geschreven (mogelijk geholpen door de co-writer van deze blog):
HO HO HO, Wat hoor ik daar? Geen feest op de oceaan voor goedheiligman? Nou zelfs mijn Pieten die niet kunnen zwemmen vinden dat het niet kan.
Ik ben daarom een beetje teleurgesteld, een crew van 10 man die niet van een feestje houden kan?
Jullie volwassen mensen moeten toch weten dat Sinterklaas zijn cadeaus overal doorheen kan meten.
Schoorsteen of niet, ook bij jullie brengen we de cadeaus door Piet.
Ik heb het wel gezien, jullie in dat kleine bootje tegen elkaar geplakt als een tonijn mootje.
De oceaan over, jullie zien er soms echt uit als gesmolten botor in de hitte zonder motor.
JP als kapiten voorop, volgt de rest echt? Dit lijkt wel een mop.
Jeroen als 2e man, die is technisch daar snap ik helemaal niks van.
Yvette mag niet in de keuken, boven op het dek zit ze alsnog helemaal onder de blauwe deuken.
Evelien die laat haar liefde voor vegetarisch eten zien, behalve de verse vissen die zou ze anders zeker missen.
Gebroken teen, gekneusde pink het klinkt onhandig alleen deze Rudy doet dit allemaal zelfstandig.
Makkelijke gerechten voor Eddy is niks. Geef hem wat ingredienten en kruiden, dat gaat makkelijk in een mix.
Lachen gieren met Nienke van het brullen, gelukkig houdt ze ook van goed smullen.
Inge de stoere meid die raakt echt nooit de koers kwijt.
Guido die weet wel hoe het moet, sextant of windvlagen uitleggen is wat hij doet.
En Ben, die trekt zijn eigen plan, soms aardig maar blijft toch een rare man.
Nou JP, als kapiteins onder elkaar, het lijkt me toch wel echt een zooitje daar! Al die verschillende mensen, voldoet de reis wel aan hun wensen? Voor iedereen die lief was wat leuk, en voor andere een cadeau met een kleine deuk.Nou genoeg slecht gerijmd. Vaar vaar vaar en doe het laatste stukje zonder gevaar!
Salut, Sint & Piet
Dag 15 (4 december):
Coordinaten: 15º51' N / 45º 11' W
Aantal mijlen achter de rug: 2277 nm
Koers: 270º
Tijdstip: 20:28 NL wintertijd
Schrijver: Yvette
Nietigheid en grootsheid
De eerste dagshift van vandaag 6-10 deze ochtend. "Doe je zeiljack maar aan, want het regent een beetje en we hebben ook al een bui gehad" zijn de woorden van de nachtploeg. Dat zeiljack had ik net opgeborgen, effe zoeken en gevonden. Hij kon direct aan en binnen 15 minuten constateerden we alledrie (JP, Ben en schrijfster) dat onze jacks niet helemaal waterdicht waren. De bui (squal) met wind tot 35 knopen (voor de lezers thuis dat is 35:5+1 windkracht 8) en golven van zo'n 4,5 meter vraagt opperste concentratie bij het besturen van de Victoria. Tot op het bot nat met een een aangename temperatuur mocht het onze grote pret die we hadden niet drukken. De gehele nachtploeg (12-3 en 3-6) gingen nat naar bed .. dat is beslist iets minder prettig.
Ben heeft de gehele reis een grijns op zijn gezicht en deze ochtend was die op zijn allergrootst. Soms stuur je de punt van de Victoria met een helling van 45 graden de golf af en stuwt een andere golf je met dezelfde steilheid omhoog en dat laatste gaat vaak gepaard met een kantel beweging. Gek genoeg heeft de oceaan een ritme en met een beetje overgave aan het roer dans je mee en wordt de Victoria een eenheid met de oceaan. Ook worden we getrakteerd op een mooie regenboog die we de gehele dag meerdere keren zagen.
Indien Ben je uitnodigt voor een zeiltrip kun je deze beter laten passeren volgens JP omdat het hoogst waarschijnlijk hoge golven, regenbuien, harde windstoten bevat…... sommige mensen verkiezen de zon en een licht briesje om de zeilen in te hijsen.
Tijdens het sturen vanochtend was er tijd voor stilte, mooie playlijsten (Rustag door Klooster en jaren 60-70 lijst geïnspireerd door Ben zijn vriendin) en goede gesprekken. Deze ochtend een gesprek over nietigheid en kwetsbaarheid. Een schakel in het grotere universum en kwetsbaarheid was een van de dingen die ik zou willen voelen vanuit iets positiefs/ eigen keuze op deze oceaan oversteek. Het gevoel kan ik soms toelaten als ik voor op het dek aan het mijmeren ben. Het gevoel dat overheerst en dat wist Ben vanochtend in ons gesprek mooi te verwoorden is het gevoel van grootsheid, machtig en onoverwinnelijkheid. De Victoria (boot en de gehele bemanning) en de oceaan zijn mooi in balans en dat voelt heel krachtig.
Nog maar 1000 mijl te gaan en ik zeg bewust nog maar 1000 mijl. Het gaat voor het mooie allemaal te snel ondanks de ongemakken die de zeiltocht tot nu toe ook kent zoals kippigheid (gammel voelen/ niet echt zeeziek), blauwe plekken op je lijf, slaap rantsoen en de gehele dag apenkooien en tuimelen. Ik (en met mijn nog vele anderen van de crew) willen nog lange tijd maximaal genieten van de (brekende) golven, de wijdse oceaan, de geluiden van de Victoria, de speelse wind, de grijns en free spirit van Ben, de heerlijke baksels van Inge en Evelien (vandaag Focaccia en Scones), de zeer gevarieerde play lijsten van Inge, Rudy, Ben, JP en Jeroen (inclusief de extra zang en dans in wisselende samenstellingen), de kook kunsten van een ieder (in het bijzonder Nienke die ons tot twee keer toe heeft verrast met uitzonderlijk lekker vegetarische gerechten), de grappen en grollen van Eddy die zijn (…)pillen graag in de bonus doet voor elk ongemak, de massage salon waar meester masseurs Nienke en Rudy speciale behandelingen geven, de gitaar sessies van Rudy (soms JP en Eddy), de breisessies van Evelien, inspiratie sessies (astrologie) van Inge, het stille genieten van Guido, de mooie les van Guido over de herkomst van de passaatwinden die ons voortstuwen, de lock roep (ritmische stampen) van Evelien om dolfijnen en orka's aan te roepen, de dolfijnen die meezwemmen, een energiek en lief oranje poppetje genaamd Dunnie Dun die overal opduikt, het uitgeputte vogeltje dat op de Victoria probeert te landen, de vliegende vissen die opspringen, de zorgen van een ieder voor elkaar en de adrenaline die een ieder (Rudy en Nienke in het bijzonder) voelt bij de klanken reeeh... reeeh … stilte … reeeh reeh (vishengel).
En bovenal mijn mijmer sessies die ik een ieder toewens op het voordek!
Terwijl ik koffie aan het zetten ben en eerste paar zinnen heb geformuleerd wordt de spinnaker boom van de genua weer opgezet. Deze keer op een andere plek bevestigd want de rail kan pas weer worden gerepareerd op Martinique. We kunnen weer wat ruimer koers zetten richting Martinique of zullen we toch dat extra rondje doen op verzoek van Nienke.
Dag 14:
Coordinaten: 14º47' N / 41º 36' W
Aantal mijlen achter de rug: 2000 nm
Koers: 280º
Tijdstip: 15:51 NL wintertijd
Schrijver: Eddy
Dances with waves.......
Juist bij het schrijven van dit blog klinkt er een oorverdovende knal. Meeste hens aan dek. Zijn we op een walvis gevaren? Of is er iets geknapt? De vaart wordt uit het schip gehaald terwijl het euvel wordt opgespoord. Ik hoor nog geen kreten van paniek en het water stroomt nog niet door de kajuit dus ik tiep voorlopig nog rustig verder. Not knowing is easing the mind..... De rail van de spinnakerboom aan de mast blijkt deels te zijn losgekomen. De schipper gaat deze met voorhamer te lijf om hem weer in het gareel te krijgen. De spinnaker boom is een stukje zeilgereedschap om de genua uit te bomen tijdens ruime koersen en aangezien we deze koers al bijna 2 weken varen en nog ruim een week te gaan hebben naar Martinique is het prettig als hij ons nu niet in de steek laat. Helaas is de schade nu niet te herstellen en kan de boom in het bos worden geplant.
Zoals de oplettende lezer heeft kunnen vaststellen zeilen we al geruime tijd langs de roaring vijftiende breedtegraad die ons op plaats van bestemming moet brengen. Iets meer dan 1100 Nm scheiden ons nog van pinacoladas, rum punch en kreeft uit de barrel. De laatste dagen heeft de wind ons fysiek uithoudingsvermogen aardig op de proef gesteld. Gemiddeld rond de 25 kts (6 bft) en af en toe uitschieters naar 7. Dat zou op zichzelf niet zo erg zijn als de golven zich een beetje op de vlakte zouden houden. Maar niets is minder waar. Golven van 3 tot 4 meter lijken het van alle kanten op ons gemunt te hebben en verplaatsen op en onder dek is als balanceren op het slappe koord. Geregeld vliegen bestek, pannen, schalen en bemanning ongewild door in- en exterieur. Rudy had voor de reis al een gebroken kleine teen en heeft tijdens zijn wacht een snoekduik gemaakt waarbij zijn pink het heeft moeten ontgelden. De schipper heeft deze in behandeling genomen en na een koud compress vastgetapet aan zijn teen zodat beide onderdelen optimaal werden ondersteund :P De volgende bleek het leed gelukkig te overzien en hoefden zwaardere maatregelen niet te worden ingezet.
Uw schrijver heeft met Yvette onder deze omstandigheden nog getracht om gisteren nasi te bakken maar dat bleek voor vandaag een wijze les geweest te zijn. Na het snipperen van de uien, paprika, spitskool, pepers en het inleggen van gesneden komkommer, vlogen de meeste van deze ingrediënten al spoedig door de kajuit en hadden we uiteindelijk ternauwernood over voor een alternatieve nasi-hap. Maar de balletjes, pindasaus en kroepoek maakten toch alles nog goed.
Inge en Rudy hebben voor vandaag met vooruitziende blik eier- en tonijnsalade gemaakt. Tezamen met het vers gebakken brood schoot de moraal vandaag weer sky high. Ondanks dat we waarschijnlijk een dagje later op Martinique zullen arriveren en de cocktails even op ons zullen moeten blijven wachten.
Bij het afsluiten van deze blog gaat de zon weer onder en laat ons opnieuw genieten van een prachtig schouwspel, onder de muzikale begeleiding van Pink Floyd met “the great gig in the sky” (het dagelijks ritueel) en de niet geheel zuivere ondersteuning van de bemanning.
Het devies voor vandaag: hoe zwaar soms de omstandigheden ook (weinig rust, zweten waar je niet wist dat het mogelijk was en af en toe vol in de kiwi's stappen die vers voor je voeten zijn gestrooid), de beleving zelf laat zich eigenlijk niet uitdrukken in woorden en zal ons altijd bijblijven!
Dag 13:
Coordinaten: 14º35' N / 38º 40' W
Aantal mijlen achter de rug: 1875 nm
Koers: 280º
Tijdstip: 18:00 NL wintertijd
Schrijver: Rudy
Weer een dag dichterbij ons doel, tijd voor mijn interne evaluatie over het waarom van deze reis?
In juli heb ik ja gezegd tegen deze expeditie na een geslaagde lobby van Inge die ik kende van een eerdere zeilreis dit jaar rondom Mallorca, naast mij had ze ook Nienke en Eddy weten over te halen. De goede ervaringen van de Balearen zeiltocht nog vers in het geheugen was voor mij reden om overstag te gaan, JA ik ga mee!
Deze reis heeft eigenlijk 2 invalshoeken; de idealistische variant en de realiteit. Te beginnen met de laatste - Je committeren om met 10 personen, 4 weken op te sluiten, leven op een kleine ruimte, die geen seconde stil ligt met kleine slaapplekken, krakend en kreunend schip, koken op een wiebelend gasstel en continu geklots van water en allerlei andere consessies en dat zonder een spat privacy, klinkt toch niet als aantrekkelijk!
Óf de andere invalshoek heeft iets van doen en wat me al jaren tot de verbeelding spreekt (vele verhalen en boeken erover gelezen), “gewoon” de oceaan over, op de manier zoals dat vroeger werd gedaan in de geschiedenis, connectie met jezelf en de natuur, een straal van 200km met niemand om je heen, geen prikkels van buitenaf, gevoel van vrijheid, sterrenhemel en alles wat al eerder is benoemd in de blogs maar vooral “een écht jongensboek avontuur”!
Beide zienswijzen wisselen elkaar af in mijn hoofd maar toch heel gelukkig om deze reis te ondergaan ondanks dat ik me af en toe momenten anders wenste de afgelopen dagen. Eenmaal bekend gemaakt en aangemoedigd door Debbie en mijn kinderen kwamen er enthousiaste reacties en aanmoedigingen van veel vrienden en kennissen uit mijn omgeving.
Dus voor nú vooral dankbaar dat ik dit kan en mag doen, realiseer me ook dat het niet voor een ieder is weggelegd, een zeer unieke ervaring die ik zeker met me zal blijven meedragen en met een fantastische crew en schippers, alles zeer harmonieus en aangevuld met Ben, Yvette, Guido en Evelien, een TOP team!!
En nu weer door…, nog maar 8-11 dagen, alsof het niks is.
Looking forward naar een ijskoude pina colada op Martinique om dan tevreden terug te kijken op een pracht hoofdstuk die niemand me meer afneemt.
Groet aan allen.
Dag 12: 17:30 Wintertijd NL, Positie: 14º37’N 035º05’W, Logstand: 1658 nm, Koers: 260º Schrijver: Nienke
De dag van het niets...
Na alle blogs van afgelopen dagen lijkt er niets meer te schrijven. De dagen rijgen zich aan elkaar, en er is een behoorlijke routine aan boord. Weer, koers, zeilen, eten, slapen, wachtlopen, zon op, zon onder, sterren kijken, wakker liggen, relaxen, afwassen, schoonmaken, en weer overnieuw.
En dan is opeens alles anders. Lijkt de wind gister constant te blijven, de wind trekt nu aan. Wind 25-30 knopen rond middernacht. Er moet een rif bij. Yvette en Jan-Paul staan op het dek, uiteraard goed aangelijnd want een rif zetten in het donker bij deze zee en deze windkracht is een uitdaging. Ik start met Guido mijn dienst om 03:00 uur. Het sturen is pittig en zwaar, maar zo ontzettend mooi. We vliegen over het water, en surfen op de hoge golven van achter. De snelheid loopt op zo'n moment op tot 12 a 13 knopen. Waanzinnig. We wisselen om het half uur, er is veel concentratie voor nodig om de boot op koers te houden.
In de nacht passeren we een andere zeilboot. Zij roepen ons op om te checken of we hun gezien hebben, en dat is uiteraard het geval. Jan-Paul heeft via de marifoon contact met ze. Ze zeilen dezelfde route, en de dag ervoor zwommen er meerdere orka's rondom hun boot. We begrijpen van hen dat deze orka's geen boten aanvallen zoals de orka's bij Portugal wel doen. Daarnaast melden ze dat zij ook geen bananen meer hebben, en Jan-Paul en zijn crew worden uitgenodigd voor een biertje als we in Martinique aangekomen zijn. Blijft leuk deze gesprekken midden in de nacht. We sturen iets bij om achter hun langs te kruisen, wat met deze snelheden een enorme golf over ons voordek oplevert. En deze gaat exact precies het open raampje in van de douche van Eddy, Rudy, Ben en Guido. Jan-Paul had nog zo gewaarschuwd om het raampje dicht te doen…
Slapen is een uitdaging deze nacht, iedereen wordt door elkaar geschud. Ook het fruit en de groente in de hangmatten vliegen er deels uit. Guido probeert te slapen op de bank in de kajuit, in zijn eigen bed voorin de boot gaat het erg tekeer. Hij wordt aangevallen door een sjalot en een grapefruit die uit het net boven hem losgeschud worden. Rudy, Ben en Guido besluiten om voor iedereen eieren te bakken als ontbijt, en ik krijg zelfs een eitje op bed. We zorgen goed voor elkaar.
Rond een uur of elf zijn er genoeg mensen wakker en in de kuip en maken we een gijp. Jeroen heeft wacht, en hij coördineert de gijp deze keer. We zijn nu zuidelijk genoeg om rechtstreeks naar Martinique te zeilen. Dat is het plan. En uiteraard kan de praktijk altijd weer afwijken. Inge en ik helpen Jan-Paul op het voordek en zetten de boom van de genua naar de andere kant. De Victoria gaat behoorlijk op en neer, een extra uitdaging qua balans en we worden behoorlijk nat van het opspattende water. Na een half uur pittig doorwerken voor op het dek maken we de gijp. En dan opeens zien we een orka, zo'n 200 meter van de boot vandaan die uit de golven omhoog springt. We zien hem nog een keer volledig uit het water springen, en dan is hij weg.
De nieuwe koers in combinatie met een meer constante windkracht geeft rust in de boot. Lunch wordt gemaakt vandaag door Ben en Inge, blijft een uitdaging met deze wind.
Na de lunch schuiven we de tijd twee uur op, en hierdoor hebben we tussen de middag twee uur extra tijd uit het niets. Ben, Guido, Eddy en Rudy besluiten om met zijn vieren deze extra dienst te doen, en met een muziekje op de achtergrond is het een gezellige boel met de mannenploeg. Ik zit heerlijk in het gangpad voorop de boot met mijn benen bungelend boven de zee. Het water komt zo hoog komt dat mijn benen in ieder geval hebben gezwommen halverwege onze reis. We zitten namelijk ruim over de 1500 mijl heen! Helaas kunnen we niet echt gaan zwemmen, de zee is te onrustig en er staat teveel wind. Door de hardere wind hebben we een nieuwe dagrecord kunnen zetten, afgelopen 24 uur hebben we 198 mijl gezeild.
Op dit moment staat het brood van Evelien in de oven, en Yvette begint met het bakken van pannenkoeken voor ons avondeten. En terwijl ik dit blog typ, zwemmen er 5 dolfijntjes met ons mee. Weer een top dag…
We willen graag Margo, de vrouw van Eddy, feliciteren. Zij is jarig vandaag. Gefeliciteerd namens de hele crew! We hebben voor je gezongen, en wensen je een hele mooie dag en nog veel gezonde gelukkige jaren.
En zo blijkt dat een dag van niets op de oceaan toch een dag vol met iets is geworden. Elke dag is bijzonder.
Dag 11: 17:50 Wintertijd NL, Positie: 16º157 (?)’N 033º14’W, Logstand: 1460 nm, Koers: 213º Schrijver: Inge
Hiep Hiep Hoera!
Vandaag is Jeroen jarig. Hij wil het eigenlijk niet weten..maar ja...met zijn 10-en op 1 boot houd je niet veel geheim.. Dus weten we het allemaal. Vannacht is hij al toegezongen door Guido en Nienke. Dankzij Yvette staat een taart in de oven en die doet ons allemaal watertanden. De zon schijnt vrolijk en er hangen 2 ballonnen te wapperen bij het stuurwiel. Best een bijzondere locatie om je verjaardag te vieren!
Verder is het vandaag zo'n typische happy-go-lucky luie dag.
De wind is lekker aangetrokken en de deining van de oceaan rolt onder de Victoria door. Dat zorgt ervoor dat de boot een beetje mee rolt. Die deining is wel echt bijzonder! Langzame grote rollende bewegingen, met daarin, daarop en daartussen kleine golfjes.. Elke 7e deining is een klein beetje hoger dan de andere 6 en dat maakt dat de boot op die deining een beetje abseilt...Ben staat er met een grote grijns bij te sturen en probeert elke golf als abseil-golf te benutten.
Het geeft een soort van “ jiehaa” gevoel, dat je hebt in een achtbaan (als je er tenminste van houdt). De afwisselende teams van stuurman en stuurvrouw moeten hierdoor wel wat geconcentreerder sturen dan de afgelopen dagen om de koers te behouden.
Afgelopen nacht rolde het ook gewoon lekker door en dat betekende dat degenen die geen wacht hadden lekker in hun bedje lagen te rollen. Jeroen en Eddy bespreken vandaag daarom de beste slaaphouding om te voorkomen dat je in bed alle kanten op rolt. Er komt vaag een versje in me op van Toon Hermans. De vrije interpretatie van wat ik er nog van weet:
De aarde rolde als een bal.
Toen ik het merkte rolde hij al...
en ik? Wat ik er zelf aan dee?
Ik doe niks, ik rol gezellig mee.
En zo is het, we rollen gezellig mee. Behalve dan dat niks doen er niet de gehele dag in zit. Met deze deining duurt alles 2 keer zo lang als normaal. Er worden wat huishoudelijke klusjes gedaan...Nienke presteert het om de “natte cel” (het douche/WC hokje) schoon te maken. Verder is het vandaag voor sommigen wasdag...de schone was van Yvette hangt gezellig als soort van courtesy vlaggetjes langs de mast de wapperen. Ook Rudy heeft geleerd hoe hij zijn was op de hand moet doen en met wat extra aanwijzingen van Evelien en Nienke hangt hij al snel al wiebelend zijn was op aan de reling. Met de zon en warmte is alles wel snel droog.
Gelukkig ook wat zeil werkzaamheden: Jan-Paul, Eddy, Yvette en Inge zetten in de ochtend een rif in het zeil (voor de niet zeilers: om het zeil kleiner te maken als het harder waait). En we maken begin van de middag een gijp (draai) vanwege de koers.
Jan-Paul, Jeroen, Guido en Nienke lopen vrolijk over de boot alsof er niets aan de hand is; hun zeebenen zijn het gewiebel gewend. De rest van ons loopt ietsje minder stabiel. Het mag de pret niet drukken!
Ondertussen maken we stevig vaart en we verslaan al onze eigen records (in snelheid en afstand op 1 dag). En in lekker eten, want de risotto en barracuda die Nienke en Guido op tafel zetten is echt super lekker. Restaurant waardig!
En met deze deining is het doen van de afwas ook een prestatie van formaat, Rudy en Evelien hebben er hun handen vol aan om alles schoon en droog en opgeruimd te krijgen!
We gaan ons zo langzamerhand voorbereiden op de nacht. Jeroen haalt het weerbericht binnen ; de komende dagen waait het 15 tot 20 knopen. Een fijne windkracht voor de voortgang, maar het gewiebel blijft dus nog even. Ook de landrotten kweken zeebenen.
Aan boord werken we met een vaste tijd, maar inmiddels betekent dat, dat we 2 uur voor lopen op de locale tijd. Die uren halen we morgen in, wat betekent dat er een extra wacht in het schema komt van 2 uur. Daarmee maken we het opgelopen tijdsverschil weer goed. Het vinden van vrijwilligers voor die extra wacht is echt geen enkel probleem!
We hopen op een nacht waarin we net als gisteren een prachtige sterrenhemel gaan zien. Yvette heeft gisteren in het donker zelfs een foto weten te maken van de sterrenhemel en de planeet Venus. De nachten zijn magisch en alle wachttijden hebben wel wat bijzonders..
Maar eerst is er taart! Hiep Hiep Hoera voor Jeroen.
Klik hier voor dag 1 t/m 10: https://www.zeezeilers.nl/atlantische-oversteek-2024-deel-1