Dag 10: 17:30 Wintertijd NL, Positie: 17º19’N 029º49’W, Logstand: 1250 nm, Koers: 265º Scrijver: Yvette
“Getting Hooked is No Fun” Dit zijn wijze woorden uit “ The Cruisers Handbook of Fishing” die we er vandaag wederom bij moesten pakken in de vroege ochtend. Sommige nog maar net het ontbijt op, de eerste dagwacht 6.00-10.00 en sommigen met nog de wallen op het gezicht en daar dat mooie en magische geluid reeeh reeeh reeh … stilte … reeeh reeeh … stilte … reeeh reeeh …. er zit een vis aan. Rudy …. maar geen Rudy want die had net de laatste nachtwacht gehad met Yvette en lag welverdiend te slapen. Maar niemand is onmisbaar dat weten we maar al te goed, want op ons werk en thuis draait alles gewoon door. Dus hadden we dit maal Nienke die de vis vakkundig binnen hengelde, zijn laatste adem liet uitblazen (met de knuppel) en ontdeed van kop, staart en vinnen voordat hij naar het kombuis werd gebracht waar Eddy hem (haar?) vakkundig heeft schoongemaakt. Het visteam is uitgebreid met instemming van de volledige bemannin
Het handboek wijst in de richting van Barracuda. We schatten hem op zo'n 1,5 meter lang en zo'n 5 kg aan gewicht. De koks aan boord discussiëren over wat het moet worden moten, fileren, bakken, rauw of toch een vis curry. Lekker wordt het, dat is een ding wat ik met zekerheid kan zeggen.
Ik zou dit blog met wat routine, feiten en reeds spontaan ontstane tradities vullen zodat het thuis front zich een voorstelling kan maken van het leven aan boord van de Victoria.
Routines die belangrijk zijn voor een veilige, duurzame en plezierige oceaan oversteek:
• We hebben een wachtschema waar we nacht (3 uur) en dag (4 uur) diensten draaien als koppel (in een eerdere blog vind je daar meer informatie over) om de Victoria te sturen en op koers te houden
• Een logboek wordt bijgehouden in de ochtend en avond om 6.00 en 18.00 met tijd, de afgelegde afstand in NM (Nautic Miles), kompas koers, variatie, deviatie, stroom sterkte, wind richting en kracht (Knopen), positie GPS en bijzonderheden, bewolking en luchtdruk. Ook tekenen we onze posities met de datum, tijd en totale afstand in NM op de kaart.
• De plotter – navigatiescherm – kan je zien in de kuip, en hierop staan boten die in de buurt varen. Afhankelijk van de grootte van de boot varieert dit vanaf 20 NM tot een soms we 100 NM. De plotter berekent bij gelijkblijvende koers en snelheid wanneer en op welke afstand we elkaar passeren, en of het dus nodig is om je koers aan te passen.
• Twee keer per dag wordt het weerbericht binnen gehaald met Predict Wind waarmee we onze koers bepalen.
• Elke dag vind er een technische check van de boot plaats. Dit betekent met ogen en handen de bouten / pennen controleren of ze vast zitten, een goede snok eraan geven biedt inzicht in het gewenste resultaat. Goed kijken in de mast of de lijnen niet zijn gedraaid
• Afval scheiden we door plastic aan stukjes te knippen en in lege waterflessen te proppen, ons organisch afval, karton en papier gaat overboord als ook blik, dat roest weg en ontstaat koraal op. Er is slechts 1 grote vuilniszak per week dat we aan rest afval hebben en mee nemen naar Martinique.
• Zoet water maken we met behulp van een watermaker, zo'n 70-100 liter/uur. We gebruiken dit water voor consumptie (smaakt helemaal top) en andere zaken zoals douchen. Jullie lezen het goed we kunnen aan boord gewoon douchten met zoet water zolang de watermaker zijn werk blijft doen. Het blijft een boot, dus soms warm en meestal koud.
• We zijn gestart met 900 liter diesel aan boord. Daar is inmiddels bijna 1/3 van verbruikt in de eerste paar dagen om door de windwakken heen te gaan.
• Rond de klok van 13.00 eten we met zijn allen warm. We praten bij, en checken hoe iedereen erbij zit, stukje reflectie en delen inzichten.
Feiten die bekend zijn voor vertrek:
• De totale afstand van de Canarische Eilanden naar Martinique wordt geschat op zo'n 3000 NM.
• De passaatwind pik je meestal op wat ter hoogte van de Kaapverdische eilanden, deze lijken we nu te hebben opgepikt. We verwachten de motor niet meer nodig te hebben dus we verplaatsen ons met behulp van de wind en de zeilen.
• Gemiddeld snelheid bij 10 knopen wind is 5 knopen en bij 10-15 knopen is dat 7 knopen en zo verder.
• Indien watermaker het begeeft moet er voldoende water aan boord zijn om te drinken.
• Er is eten mee aan boord voor minimaal 4 weken voor 10 mensen en dat lijkt bij het doen van de boodschappen en inpakken van de Victoria echt heel veel, maar we zien onze voorraad na een week op zee daadwerkelijk slinken. Het is dus heel belangrijk om dit goed voor te bereiden met zorg en aandacht.
• Er is veel tijd voor niets, mijmeren, gesprekken, lezen en andere creatieve uitspattingen en daar moet je wel op zijn voorbereid, want dat doet iets met je.
Tradities/routine die reeds zijn ontstaand op de Victoria in de eerste week:
• Bij zonsondergang galmt Great Gig in the Sky van Pink Floyd voor extra magie
• Elke dag schrijft iemand een blog en worden er foto's gedeeld voor een aantal collages die onze belevenissen visualiseren. Allemaal hebben we lol bij het idee dat jullie – familie en vrienden, maar ook toekomstige overstekers onze blogs lezen en zich een beetje voorstelling kunnen maken bij een oceaan oversteek.
• Om de dag worden er heerlijk broden gebakken door Inge en Evelien
• De sportschool op het voordek is elke dag open, maar wordt rond een uurtje of 17:30 druk bezocht wanneer de zon iets minder fel is. Ben, Jeroen, Guido, Rudy en Nienke zijn vaste bezoekers, en soms Jan-Paul.
• De Yvette cappuccino rondes (zo'n 2 keer per dag) soms met chocolade, en altijd met blije en tevreden gezichten.
• De Ben snack time rond 17.00 met een chips, nootje en worstje
• Happy hours uiteraard zonder alcohol, wel met een ieders playlist en verzoeknummers. Het leidt tot hele blije gezichten en dansjes tijdens het sturen van de Victoria.
• Rummikub met extra uitdaging door 4 soorten jokers in de middag met meestal Ben, Inge en Nienke
• De ochtend dienst gooit steevast om 06.00 het aas uit voor mogelijk een lekker visje
• Tijdens zonsopgang en ondergang wordt het tijdstip opgenomen en in de middag probeert Guido met het sextant de oplossing te vinden van waar we zijn in zijn zelf geprogrammeerde formule (iets met een cosinus..)
Dag 9: 17:30 Wintertijd NL, Positie: 17º19’N 027º30’W, Logstand: 1112 nm, Koers: 265º Schrijver: Guido
Seconden worden minuten, minuten worden uren, uren worden dagen. Precies een week geleden hebben we het anker gelicht aan de westkust van Gran Canaria en intussen zijn we dus al een aardig tijdje op de oceaan. De oceaan die iedere dag een ander gezicht heeft maar toch dezelfde is. De Victoria die daar als een warm mes door de boter heen snijdt. Onder de steeds warmer wordende zon. Het slapen wordt beter maar wordt nooit zo fijn als thuis. Soms slaat de vermoeidheid toe en liggen we even uit koers. Vannacht zijn we langs de noordkust van een van de eilanden van Kaap Verdië gevaren. Te ver weg om enig contact met het thuisfront mogelijk te maken. Nu varen we echt westwaarts, richting Martinique. Het weerbericht ziet er goed uit en we maken mooie progressie. Afgelopen 24 uur zelfs een afstandsrecord gevaren (157 mijl) en met de huidige weerberichten gaat we dat record snel aanscherpen. Een wijs man zei ooit dat als je gaat zeilen, je geen planning moet maken, maar als we dit tempo doorvaren zijn we rond 9 december op Martinique. Dan gaan we het oceaanleven inruilen voor ankeren in mooie baaitjes met fijne restaurantjes waar vast ook wel een goede fles wijn geschonken wordt. Wat bezielt iemand eigenlijk om de oceaan over te (willen) steken? Van Sir Edmund Hillary-achtige ‘because it’s there’ uitspraken tot de te legen bucketlist. Van willen weten hoe lang op zee zijn bevalt tot terug naar de essentie gaan. Iedereen heeft zo zijn eigen reden, en iedereen accepteert inmiddels een bepaalde saaiheid die het oceaanleven kenmerkt. Dagen vliegen voorbij zonder dat er veel gebeurt. Wachtlopen, koken, slapen, even je rustmomentje pakken. De zeilstand is al 36 uur niet aangepast omdat de passaatwinden ons welgezind zijn. Het lijkt saai. En dat is het misschien ook wel. Of toch niet? De nietigheid ervaren van een klein schip op die grote oceaan onder een overweldigende sterrenhemel wordt nooit saai, het ontberen van Siri en Google leidt tot goede gesprekken, met elkaar opgescheept zitten leidt tot zorg voor je medezeilers en onderlinge waardering, iedere dag genieten van de zonsopkomst en met name zonsondergang blijft enorm sfeervol, versteld staan van de kookkunsten aan boord, het briefje van thuis dat emotie oproept, het delen van mooie muziek. Wat een voorrecht om van dit saaie oceaanleven te mogen genieten.
Dag 8: 15:23 Wintertijd NL, Positie: 19º08’N 023º02’W, Logstand: 723 nm, Koers: 210º Weer: windstilte
Vannacht nog steeds variabele zwakke wind. Veel op de motor gevaren om zuidelijke koers te kunnen handhaven. Poging om te zeilen liep uiteindelijk op een teleurstelling uit tijdens de nachtwacht van Inge en Eddy omdat de Victoria onbestuurbaar werd. Frustratie alom en het lukt JP nog net om muiterij te voorkomen anders had Inge de koers al verlegd naar Florida om scherp aan de wind te kunnen zeilen. Iets wat dit jacht eigenlijk wel verdiend.
De eerste dieseltank is inmiddels bijna leeg. Het slapen s' nachts is met een beetje deining en slaande giek, vliegend serviesgoed en schuivende laatjes is niet gemakkelijk en de vermoeidheid begint her en der zijn tol te eisen. Ondanks dat blijft de stemming goed en de opvliegers alleszins binnen de perken....
In de ochtend schijnt de zon weer volop en langzaam stroomt de kuip weer vol met happy faces. Het lijkt wel vakantie en we zeilen weer met een prettige ruime koers. Ben en Nienke zijn aan de beurt om de inwendige mens te verzorgen. Het worden vega wraps met zoete aardappelen, avocado, blauwe kaas, ui, pecannoten en tomaatjes. En verse citrusvruchten toe. Ron Blauw kan er een puntje aan zuigen. Jan-Paul en Jeroen besluiten zonder inspraak van de bemanning om een zuidelijke koers aan te houden tot aan de Kaap Verden, totdat we met meer wind kunnen gijpen en een westelijke koers kunnen gaan volgen. Een moment waar iedereen naar uit kijkt, ondanks dat JP waarschuwt voor meer bijkomend ongerief aan boord en de safety instructies nog eens aanscherpt. Hij wil grosso modo graag met de zelfde bemanning terugkeren.
Iedere dag doen we een ronde waarbij een ieder zijn/haar grieven kan uiten maar tot op heden blijft het (helaas...) zeer beschaafd en beperken de opmerkingen zich tot wensen om meer slaap te krijgen.
Rudy heeft zich inmiddels ontpopt tot de slachter van de Atlantic. Vandaag moet de 2e Mahi Mahi zijn leven geven voor deze bemanning. Vers of in de curry moet nog worden beslecht op het tijdstip dat scribent deze blog schrijft. De talenten van de deze bemanning blijken onuitputtelijk.
Op dit moment zien we de volgende talenten aan de oppervlakte: Evelien is het IT wonder en verrijkt ons taalgebruik met Belgische uitdrukkingen, Guido blijkt de wetenschap van de werking van de sextant te kunnen overbrengen, Nienke is niet alleen keukenprinses maar ook queen van de eeuwige lach, Inge is ons nationale geweten, Yvette de ongekroonde koningin van properheid en cappuccino's aan boord. Rudy blijkt ook nog ongeëvenaard bananenbroodbakker te zijn en Ben is de storyteller en meestersnoeper aan boord.
JP en Jeroen zijn eeuwig vraagbaak en ondanks ons gestuntel altijd geduldig. Van Rudy krijg ik de opdracht om te vermelden dat zijn liefje op de wal hem heeft verrast met een lief briefje en lekkers waarvan hij de inhoud niet wil delen. Als scribent zal ik me na deze mededeling terugtrekken in mijn hut om mijn heimwee doosje van echtgenote, zoon en dochter te kunnen openen. Een heilig moment. En ik dring aan om de Kaap Verden zo dicht mogelijk te naderen zodat ik mijn e-sim kan activeren en hopelijk wat kan communiceren met het thuisfront. Ondertussen speelt mijn playlist en blijft de stemming aan boord optimaal. Tot morgen thuisfront!
Schrijver: Eddy
Dag 7: 15:24 Wintertijd NL, Positie: 21º06’N 022º15’W, Logstand: 642 nm, Weer: windstilte
Vandaag worden we wakker met het geluid van de motor op de achtergrond. Enerzijds fijn, want dat helpt sommigen beter slapen. Anderzijds niet fijn, want dat wil zeggen dat we niet zeilen. We proberen al een tijdje een windwak (windluwte voor de Belgen) te ontvluchten, maar blijven er steeds in terechtkomen. We hopen met z'n allen dat we binnenkort toch die befaamde oceaangolven te zien krijgen!
Deze nacht zagen Ben en Evelien de maan opkomen (wow, dat gaat snel) en wel zeker 5 vallende sterren! We worden ook omringd door 2 andere bootjes, beide op 10nm afstand (+- 18km) Die zijn best ver weg, maar we zien hun lichtjes in de verte branden. Wanneer het terug licht is roepen we de 'Lulito' even op via de VHS om goeiedag te zeggen en te vragen wat hun bestemming is. Zo hebben we ook nog wat sociaal contact!
Vandaag is dag 5 van het wachtschema. Dat wil zeggen dat de mannen een dag 'herhalen' en de vrouwen gewoon verder gaan. Fijn om af en toe eens met iemand anders je dienst te kunnen doen. Dat houdt ons allen scherp. Helaas heeft Eddy hierdoor maar 6 uur rust in de nacht, afzien voor hem.
In de ochtend varen we rustig verder, met het gitaargeluid van Rudy op de achtergrond. Ook worden we verwend met een cappuccino en wentelteefjes gemaakt van het brood dat op moet door Yvette. We varen nog steeds richting Kaapverdië, om daar dan mee te gaan op de grote passaatwinden richting Martinique. Of hoe het ook gezegd wordt: "vaar naar het zuiden tot de boter smelt, en sla dan af naar rechts". Aangezien we nog steeds op motor varen krijgen de skippers vaak de vraag 'hoe lang we zo kunnen varen'. 5 a 6 dagen is het antwoord. Hopelijk kunnen we snel weer heerlijk zeilen!
Voor de lunch krijgen we een lesje sextant. Met de sextant bepaal je je positie op de oceaan. Als je weet hoe laat het is, kan je aan de hand van de hoogte van de zon je breedtegraad bepalen. Het is even zoeken, maar na een tijdje vinden Guido, Yvette en Evelien de juiste instellingen en bepalen dat de zon op een hoek van 40 graden staat tov de horizon. Op een of andere manier (nog verder uit te zoeken :-) kan je daarmee dan de juiste breedtegraad vinden.
Vandaag wordt er ook veel geklust. Jeroen en Inge proberen een vishengel te repareren (tevergeefs). Twee lieren/winches worden uit elkaar gehaald door Jeroen, Inge en Nienke. Een om te controleren, en de ander om iets vast te zetten. Lekker vettig klusje.
Daarna blijkt ook dat de hydrauliek van de achterstag (trekt de mast naar achter) service nodig heeft. Dus kruipt Jeroen in een klein hokje achteraan de stuurhut om samen met Jan-Paul meer olie in het systeem te stoppen. Lekker gezellig zo als er ook 2 mensen staan om te sturen. Dit alles onder begeleiding van de Disney Hits playlist van Evelien! (wordt niet door iedereen gesmaakt)
We gaan de namiddag verder, genietend van de zon, de zee en een spelletje Rummikub. Deze keer is Ben de winnaar. Verder wordt er van de laatste bananen een bananenbrood gebakken door Rudy, en daarna afgesport op het dek in de zon.
Dag 6: 02:00 Wintertijd NL, Positie: 22º13’N 021º21’W, Logstand: 555 nm, Weer: onbewolkt en zonnig in de middag
Vandaag tijdens het schrijven een rustige dag, vannacht redelijk wat wind en enkele malen voeren we boven de 9 knopen, we gaan vandaag over de grens van 500 nautische mijlen. Ongeveer een zesde van de totale route naar onze bestemming. Vanwege het rustige windje tijd voor wat huishoudelijke klusjes en de mentale check vanuit Jan-Paul of iedereen in orde is. Lijkt een formaliteit maar toch goed om dit te doen, de gemene deler is dat iedereen happy is, wellicht houdbaar voor nog 2 lange weken, we gaan ervoor…
Gisterenavond allemaal proefje van de mahi mahi (Mai Mai?), kleine stukjes rauwe vis met limoen, rode ui en sojasaus op een klein bordje. We wensen ons grotere vis, zelfs Evelien liet zich de vis smaken. Verder zijn er wat kampen die de sinterklaas prefereren boven de kerst, Rudy heeft een verlichte kerstboom mee en Evelien de kerst playlist. Een dominantie van zuiderlingen is hier duidelijk.
Eddy en Rudy zijn nu samen aan het tokkelen op de gitaren, meeste sturen ons nog niet weg, een echt compliment hoeft dat niet te zijn. Alsof ze überhaupt een keus hebben ;-). We dobberen voort en onze schipper waarschuwt dat het nog 2 dagen zo kan voortduren maar dat we daarna ons meer schrap moeten gaan zetten. Het zal wel… ook hier is geen keus. Nienke heeft inmiddels een groep van 4 kunnen enthousiasmeren van de dagelijkse workout, Rudy en Jan-Paul zijn ook overstag om naast Guido mee te doen.
Inge heeft met meel van de molen door Guido meegenomen twee heerlijke pompoen broden gemaakt. Het deeg rees fantastisch, dus we kijken uit naar het heerlijke brood. Yvette voorziet iedereen op zijn tijd van een overheerlijke cappuccino die haar mannen en Nienke haar dochter moeten missen de weken dat ze weg zijn.
Evelien heeft vandaag een enthousiaste cleaning-spree en ze heeft vandaag de vloeren en de ramen van de kajuit gekuist….met wat hulp van Ben.
De dames hebben een complete reshuffle gedaan van onze voorraad, ondanks goede voorbereiding blijkt dat het toch allemaal niet zo goed is gedaan. Sommige producten zijn niet aangeraakt en er is behoorlijk veel overboord gegooid, schietgebedjes voor die mooie vissen is gewenst c.q. noodzakelijk.
P.S. Guido heeft elke dag een big smile als hij zijn dagelijkse envelop open maakt van zijn dochters (Nynke en Femke). En vandaag de hele crew ook, de groeten zijn overgekomen. Uiteraard groetjes terug van iedereen hier!
P.S.II dank aan Marlies, de zus van Nienke, voor de dropjes tijdens de nachtdienst
Dag 5: 15:00 Wintertijd NL, Positie: 25º16’N 019º45’W, Logstand: 332 nm, Weer: half bewolkt, en zonnig in de middag
Vannacht met grootzeil en genua op de boom gevaren. De wind was nogal variabel, zowel qua kracht als qua richting. Zo koers je dan opeens richting Senegal, en dan weer New York. Alles om de snelheid erin te houden, en ongeveer halve wind te varen.
Het was behoorlijk bewolkt, andere ervaring dan de nacht ervoor. Redelijk donker, en dan is er ook echt niets op de oceaan, en geen horizon om je op te coördineren. Soms is er dan opeens een maan te zien, in de schemer, en een paar sterren. Het is zo fijn om te varen in de nacht, magisch. Helemaal als er dan opeens een dolfijn naast je het water uit springt. Dit gebeurde zowel bij Yvette en Guido, als Eddy en Nienke. Ook was er volop zeevonk te zien. Dit is een alg die oplicht als er water wordt verplaatst. Je ziet dan fonkelingen in het water, onbeschrijfelijk hoe bijzonder.
Bij het wisselen van de 6 uur wacht is de boom eruit gehaald. Dan zijn er namelijk genoeg mensen om dit te doen. 2 man in de kuip om te sturen en lijnen te doen, en 4 man voor op het dek. Daarna kunnen we hoger aan de wind varen, betere koers dan Senegal, en de snelheid loopt op.
De meesten van ons beginnen te wennen aan het slapen aan boord. Zeker vannacht, als de Victoria rustig zeilt en het niet te warm is, is het goed vertoeven in de kooien.
Na de nacht volgt een relaxte dag. Totdat het visalarm afgaat. Complete hilariteit aan boord. Rudy rent naar buiten, en haalt hem binnen. Inge en Nienke zien de vis spartelen op 50 meter afstand, geen loos alarm deze keer. De honkbal knuppel wordt klaar gelegd, en een emmer. Jan-Paul en Jeroen staan helemaal blij toe te kijken, en iedereen moedigt Rudy aan. De Mai Mai is best groot en ontzettend mooi. Blauw met geel. Rudy weet hem vakkundig binnen te halen, dood te knuppelen en schoon te maken. Inmiddels is de vis aan het versterven in een emmer met zout water. Vanavond Sashimi bij de borrel. Toch fijn dat we sojasaus, wasabi en limoen bij ons hebben. Er is nog een discussie of de hengel weer uit mag, want we willen wel alle vis die we vangen opeten.
Lunch is weer top, en wordt vandaag gemaakt door Inge en Rudy. Gezien de houdbaarheid van de worstjes en aubergine wordt het pasta van het recept van Yvette. Lunchtijd is de tijd dat iedereen wakker is, en we eten dan met zijn allen buiten. Tijd voor reflectie, en gezamenlijke gezelligheid.
Vanavond krijgen we volkorenbrood, gemaakt door Evelien. Hij staat nu te rijzen en gaat zo de oven in. Verder wordt er kleding gewassen, gelezen, frou frou geknipt door Evelien (ponnie in het Nederlands), gesport op het dek door Jeroen en Ben.
Een heerlijke dag, zo mogen er nog veel meer volgen wat ons betreft.
Dag 4: 00:05 Wintertijd NL, Positie: 26º17’N 018º50’W, Logstand: 246 nm, Weer: onbewolkt
De eerste nacht op de oceaan zit erop! Net voor de nacht inviel is er nog een rif in het grootzeil gezet voor de veiligheid, en lieten we de lichten van Tenerife langzaam achter ons. En daarmee ook mobiel bereik, iets waar een aantal van ons naar uitgekeken heeft. Hoewel je dat niet zou zeggen als je ziet hoeveel er nog van de telefoon gebruik gemaakt wordt dat laatste moment!
Nienke en Eddy, en Evelien en Ben hadden de zwaarste wachten tussen middernacht en 3, en tussen 3 en 6 uur respectievelijk. Ook wel de hondenwachten genoemd. Maar een fijn windje, mooie sterrenhemel, en aangename temperatuur zorgden voor een prima wacht en flink wat mijlen. Gemiddeld voeren we ruim zeven knopen over de gehele nacht. En het wachtschema zit uitermate ingenieus in elkaar waardoor de wacht-duo’s iedere dag wat opschuiven qua tijdstip en de zogenaamde hondenwachten (volledig in het donker) niet altijd door hetzelfde duo gevaren worden. Daarnaast verandert de samenstelling van het wacht-duo ook nog iedere vier dagen. Schippers Jan-Paul en Jeroen houden hun eigen schema aan, 8 uur op en 8 uur af. Enorm fijn dat er altijd een van hen in de buurt en wakker is.
Yvette en Guido zagen de zon opkomen tijdens hun eerste ochtend wacht 6-10 uur, maar zagen helaas ook de wind afnemen. Een paar dolfijnen kwamen nog even rond de boot spelen en uiteindelijk moest de motor heel even aan. Jan-Paul kon gelukkig snel melden dat de winstilte niet lang zou duren en kreeg gelijk; de rest van de dag gingen we rustig maar gestaag vooruit zonder de motor nodig te hebben.
Wat later in de ochtend is iedereen wakker en de sfeer is erg goed, eigenlijk altijd wel met deze fijne groep mensen. Bijzonder hoe snel de tijd voorbijvliegt, met wat bijslapen en klusjes aan boord -inclusief het eerste wasje- is de dag zo voorbij. In de ochtend zit Ben volledig ontspannen met zijn koptelefoon te genieten van goede muziek in het zonnetje, Evelien is aan het breien geslagen, en Yvette begint te aquarellen. Uit de kajuit komen gitaarklanken van Rudy, en Nienke en Guido proberen nog een beetje fit te blijven met oefeningen op het dek. Inge zit fanatiek te killer sudokuen, terwijl Eddy het laatste uurtje van zijn wacht met Nienke aan het roer staat.
Op dat moment wordt er een bootje in de verte gespot, en met de verrekijker proberen we te zien wat voor boot het is. Het lijkt op een Afrikaanse vissersboot en ook al zijn we te ver om het zeker te weten is het aannemelijk dat het om vluchtelingen gaat. Jan-Paul neemt via de marifoon contact op met de kustwacht om dit te melden. Ze bedanken ons voor het melden van een naar ons idee lege boot. Later zien we op de navigatieapparatuur dat er een vliegtuig rondcirkelt boven de plek die is doorgegeven, en een snelle boot is op weg er naartoe. We zijn blij dat we de kustwacht hebben kunnen inlichten en hopen dat het loos alarm was.
Hoogtepunt van de dag is de lunch; dan is iedereen wakker en vandaag hadden we een heerlijke salade en eveneens overheerlijke gnocchi die nog over was van gisteren. De komende dagen zullen meer culinaire hoogstandjes volgen aangezien we erachter komen dat een deel van ingrediënten snel opgemaakt moet worden, hetgeen betekent dat ze vliegend van de Victoria afgaan. De stroopwafels die Ben van zijn zoon heeft gekregen zijn gelukkig nog vers en vullen de magen met liefde. Mocht editie 2025 dit blog lezen: de linkerkant is een koele ruimte, geen echte koeling, dus daar geen vlees en zuivel in...
Dag 3: 16:55 Wintertijd NL, Positie: 27º49’N 016º15’W, Logstand: 62 nm, Weer: Half bewolkt
Na een wiebelig nachtje op anker zaten we om 8 uur aan het ontbijt. Daarna werd een poging gedaan om een zeester na te doen door Nienke, Guido, Evelien, Eddy en Yvette. Ben sprong iets later ook het water in. Fris en fruitig is daarna de weersverwachting bekeken en de koers uitgezet. Het eerste deel gaat richting Tenerife en daarna Kaap Verdische eilanden. Hierbij proberen we een gebied te ontwijken waar vrijwel geen wind staat. De boot is klaargemaakt voor de oversteek. Jeroen heeft in de “garage” van de boot nog even stevig opgeruimd, de bijboot hebben we leeg laten lopen en opgevouwen bij-bootje er ook in paste. Ondertussen heeft Guido al het vers fruit en groente gecontroleerd. Helaas is de eerste beschimmelde sinaasappel gevonden (en overboord gegooid). Het anker is gelicht en we zijn onderweg. Het wachtlopen volgens wachtschema gaat nu echt van start en iedereen verstuurt de laatste berichtjes aan het thuisfront. Ben en Rudy doen nog een klef belletje naar het thuisfront. Nu kunnen de telefoons uit want er is geen bereik meer voor de gewone communicatienetwerken. Het grootzeil wordt gehesen, deels op de hand door Inge, maar er is helaas weinig wind. Dus we blijven nog even varen met zeil en motor. Gelukkig steekt de wind op zodra we Gran Canaria voorbij zijn en kunnen we lekker zeilen. Voor de keukenploeg (vandaag Evelien en Ben) is dat minder riant, want koken onder een aan de wind helling is lastig (en duurt 2 keer zo lang). Maar de lunch was ondanks dat een dikke 10, maar volgens Ben is dat 11 met confetti. De lunch op zee is “de maaltijd van de dag”: dat betekent dat iedereen wakker is en dat er warm wordt gegeten. Het warme eten heeft direct effect, want her en der gaan mensen kleine dutjes doen.
Ondertussen staat Eddy aan het roer en stuurt ons de goede kant op. De sfeer aan boord is relaxed; er wordt geoefend met vissen (Rudy), gerummikubt (Nienke en Inge) en boekjes gelezen (Yvette, Guido en Jan Paul). En de eerste gitaarsolo is gegeven, Rudy is blij met zijn nieuwe gitaar. We zien vanmiddag geen dolfijnen en welgeteld 2 piepkleine vissersbootjes.
Binnen een uurtje wordt het donker. De eerste nachtploeg Guido en Yvette bijten de spits af. Het eerste zakje pinda’s is geopend, tot grote vreugde van Jan-Paul. We hopen op een mooie zonsondergang en een rustige zeilnacht, waarbij iedereen kan slapen en de motor uit kan blijven. Onze 2 schippers hebben een iets ander wachtschema dan de bemanning. Vannacht wordt de eerste nacht waarin ze dat schema uittesten en Jeroen moet hierdoor tussen 22 en 6 uur zien wakker te blijven. We zullen hem helpen!
Dag 2: Positie: 28º05’N 015º43’W, Logstand: 28 nm, Weer: Half bewolkt
Ja, we zijn vertrokken uit Las Palmas!
Je gelooft het niet, maar vanochtend zijn Inge en Nienke nog een keer boodschappen gaan halen. Twee tassen vol met Griekse yoghurt, extra muesli, vers brood en nog meer humus. En voor Eddy 9 leesbrillen, +1, +2 en +3.
Voordat we uitvaren de laatste afspraken gemaakt als er een noodgeval mocht zijn. Dan allerlei laatste dingen zoals vaarklaar maken van de boot, het wassen van de onderkant van alle schoenen die op de steiger stonden in verband met mogelijke eitjes van kakkerlakken en appen en bellen met het thuisfront omdat je niet weet wanneer dit weer kan.
Michel en Gabriella (familie van Yvette) staan op de kant ons uit te zwaaien terwijl Jan Paul de boot met koppelvaren door de harde wind de haven uit manoeuvreert. De haven ligt redelijk vol met boten die via de ARC de oversteek maken, en bijna alle crew leden zwaaien ons uit. Uitgebreide fotosessie van vertrek, en het laatste vuilnis snel afgegeven aan de mensen op de kant. Vanaf nu gaat papier en organisch afval overboord, en al het andere zo klein mogelijk geknipt in een grote waterfles.
Het zeil wordt gehesen, dat blijkt ingewikkelder op een Swan van dit formaat dan je denkt. Bijna heel de crew heeft een taak, maar dan staat het grootzeil ook wel erg mooi en strak met twee riffen.
De Genua wordt erbij gezet, en langs de kust varen we op weg naar de ankerplaats van vanavond. Iedereen kan even sturen om gevoel te krijgen, dit blijkt toch net allemaal iets anders dan gewend. De eerste lunch aan boord gemaakt door Guido en Nienke is zoals de komende weken: geen keuze, eten wat er is klaar gemaakt in de keuken. Vandaag vers bruin stokbrood met kaas en humus uit het vuistje. Zo weinig mogelijk afwas. Een aantal van ons moeten geregeld effe naar buiten om zeeziekte de baas te blijven.
Tijdens het zeilen worden de vishengels getest. Helaas nog niet iets gevangen, maar we hebben alle vertrouwen op verse tonijn. Tenminste, dat hebben we besteld bij onze vissers Rudy, Jeroen en Eddy. Ook genieten we van de Play list van Ben met de heerlijke klanken van Jose Padilla.
En dan opeens zeilen we tussen een hele grote school dolfijnen. Schitterende beesten, tientallen om de boot heen, en bij de boeg zwemmen ze mee en springen ze uit het water. Inge, Nienke, Guido en Yvette snellen naar de punt. Een mooi gezicht, en iedereen is meteen blij.
Rond 18 uur wordt het anker uit gegooid bij Playa de Guayedra. Het zwemplateau gaat eruit en Evelien en Guido springen erin. Best fris, maar heerlijk. Daarna afdouchen, en dan is het opeens zomaar donker.
Rudy was vroeg in de ochtend al gestart met eten koken, zijn Boeuf Bourguignon moest minimaal vier uur opstaan. De lat is gelegd, het eten was heerlijk. Komende dagen wordt het vooral vleesmaaltijden in verband met de houdbaarheid. Na een week zal er veel creativiteit nodig zijn om een lekker maaltje te bereiden. Totdat de tonijn is gevangen uiteraard, we hebben sojasaus en wasabi bij ons voor een heerlijke sashimi.
Het is inmiddels pikdonker, de maan is niet te zien, alleen een paar lampjes op de bergen aan de kant. De boot is behoorlijk aan het schommelen op de golven en we zitten nu buiten te genieten van de laatste avond met land in zicht en de kerstboom van Rudy met lampjes. Inge en Evelien hebben inmiddels twee broden in de oven gezet, de eerste van de reis. Ze zijn mooi gerezen en smaken vast heel lekker.
Morgenochtend anker ophalen en dan richting Martinique!
Dag 1: Las Palmas
Klaar voor het ultieme avontuur?!
Stel je voor: een bonte groep van 10 individuen, volgslagen vreemden, begint aan een prachtige reis van Las Palmas naar Martinique.
We hebben elkaar slechts tweemaal eerder ontmoet. Eenmaal ter introductie op de Victoria die in Nederland lag. En eemaal bij een zeewaardig echtpaar (die meevaren) thuis om de voorbereidingen door te spreken…
We gaan een super avontuur aan, om de Victoria naar Martinique te krijgen. 2800 NM in ongeveer 20 dagen.
Het enige wat dit bonte gezelschap gemeen heeft, is de liefde voor het zeilen. De mooie verhalen van avonturen hebben we in de afgelopen dagen al met elkaar gedeeld. En deze oversteek gaan we samen maken! De sfeer aan boord is ontspannen en we hebben er zin in (het voelt alsof we kleine kinderen op pakjes avond zijn!)…
Beeld je in: We liggen op het moment van schrijven voor anker ten zuiden van Las Palmas. Het uitzicht komt uit een vakantie-kaartje: Een mooie cliff met banaanbomen, een haventje en de Atlantische oceaan die op ons wacht. En het is onze laatste nacht met land in zicht. De lunch wordt op dit moment gemaakt en we zetten de zeilen zodra we klaar zijn. Twee tot twee-en-een-halve week geen land meer.
De groep is al vier dagen in Las Palmas – de voorbereidingen zijn intens;
- Boodschappenlijst finalizeren (180 unieke items op het lijstje….)
- Vier maal met een volle huurauto op en neer van de supermarkt naar de boot
- De fokkenval nog even maken (waarbij een van ons een paar uur boven in de mast heeft zitten werken)
- De boot inrichten (waar laatje zo veel boodschappen!?!?!?!)
- Safety procedures
- Wachtschema maken en fine-tunen
- Afspraken maken hoe we omgaan in/om de boot.. .
- ..
Waarbij wij de 24e dus uitgevaren zijn om wat ervaring te krijgen met de Victoria… Een ietwat complexere buit, dan de standaard “huis-tuin-en-keuken-kajuitboot” – met haar 19 meter en met haar eigenaardigheden. Maar wat vaart ze lekker, met 7 a 8 knopen door de Atlantische met Gran Canaria op de achtergrond. Tja- het wordt een intensieve reis, maar het voelt zeker ook als vakantie J
Vaar een beetje met ons mee op dit nautische avontuur waar nieuwe vriendschappen en de open oceaan onze metgezellen zijn. Het is duidelijk in de gesprekken van de afgelopen dagen, het is meer dan een reis van A naar B. Voor de een is het een ontsnapping aan het drukke leven, voor de ander een bucket list item. En een klein deel van de verhalen en gebeurtenissen zal hier op deze blog terug te vinden zijn. Soms dagelijks, en soms ook niet (het blijft ook een deel vakantie voor ons J
Hijs de zeilen met ons – wij vertrekken NU! En tot de volgende update!